Alsof ik mijn eigen gedachten terughoor, in verder uitgekristalliseerde ideeën. Er zijn grofweg twee soorten liberalen, namelijk klassiek liberalen en collectivistische liberalen. Beide vormen kennen extreme en gematigde groeperingen. Voor klassiek liberalen is vrijheid het belangrijkst, voor collectivistische liberalen is gelijkheid het belangrijkst. Afhankelijk van die keuze geeft men het collectief voorrang op het individu, of het individu voorrang op het collectief. In de USA kent men beide soorten liberalen, die elkaar in evenwicht houden. Europa kent helemaal geen klassiek liberale traditie; deze is onder andere vernietigd door fascisme en communisme. Mede hierdoor is in Europa een anti-Amerikaanse stemming ontstaan.
Eigenlijk leeft Europa in een post-liberaal tijdperk, waarbij men zich niet meer inzet om vrijheid te verdedigen en te verspreiden. Maar waar men zich liever bezighoudt met klimaatverandering, ofwel een zaak van het collectief. De USA is in eerdere gebeurtenissen in de geschiedenis nog terughoudend, denk aan de oorlogen in Bosnië en Kosovo. Toen de Europeanen het niet konden oplossen klopten ze aan in Washington. Europese politici zeggen het niet graag voor de camera, maar ze hebben Washington nog steeds nodig om vrijheid te brengen en te verdedigen.
Ook in de USA heerst zelftwijfel. De collectivistische liberalen hebben nogal wat lobbygroepen, die flink in de meerderheid zijn ten opzichte van klassiek liberalen. Daardoor zitten de klassiek liberalen vaak in de verdediging. Door externe kritiek op de USA, op Irak, Abu Graib enzovoort slaat ook in de USA de zelftwijfel toe. En het is natuurlijk de vraag waar je voor staat, als je nergens meer in gelooft, als je nergens meer waarde aan hecht, dan zijn mensen ook niet meer gemotiveerd.
Om de impasse te doorbreken moet de USA stappen nemen om weer wereldleider te worden, zoals dat in het Reagan tijdperk gebeurde. Ten tweede moet de USA de oorlog van ideeën gaan winnen; wat broodnodig is om alleen al moreel de slag te kunnen winnen in de oorlog tegen radicale Islam.
Hiervoor moet er gekeken worden naar een mondiale vrijheidscoalitie. De Verenigde Naties worden toch vooral gezien als instrument om de macht van Amerika te beknotten. Europese democratiën die geen zin hebben om zich aan te sluiten bij de vrijheidscoalitie, moet men hun gang laten gaan en niet helpen. Laat ze zelf maar de ervaring opdoen dat ze bot kunnen vangen bij diplomatieke onderhandelingen met Iran. Dan kunnen de Amerikanen deze landen tenminste met de neus op de feiten drukken.
Het boek van Kim R. Holmes wordt uitgegeven door Heritage Foundation, en het lijkt een opvolging te zijn van het eerdere boek van Juliana G. Pilon (is de moeite van het lezen waard als u zich voor de materie interesseert).
Heritage lijkt zich nu serieus bezig te houden met het op de kaart zetten van het klassiek liberalisme; een belangrijk onderdeel van conservatisme. Men zoekt allianties in Europa.
Ik was eerder donateur van de Edmund Burke Stichting, totdat Bart-Jan Spruijt opstapte. Jammergenoeg van de Stichting erg weinig lezingen in de vorm van politiek café. Ook de namen die aan de stichting werden verbonden waren soms dubieus, denk aan Dries van Agt, eerder Minister President en nu activist voor de Palestijnse zaak. Heritage lijkt me, net als AEI, iets solider dan de Burkestichting; hopelijk kan Nederland betere alternatieven bieden.
0 reacties:
Een reactie posten