Gezien de reacties zou je denken dat er in Nederland geen economische crisis is.
Blijkbaar gaat het nog goed in Nederland. Om de economische crisis op te lossen stellen dezen en genen in verschillende discussies voor, om vooral de eigen hobby versneld uit te voeren, om de crisis te bezweren.
Enkele voorbeelden. De crisis zou veroorzaakt zijn door mannen, het probleem is testosteron, dus meer vrouwen in de toplaag van de bedrijven zou ons voor een volgende crisis kunnen behoeden. Willem Vermeend, oud-Staatssecretaris van het Ministerie van Financiën stelt voor om een windmolenpark in de Noordzee te bouwen om kunstmatig werkgelegenheid te creëren, voor nu en in de toekomst, dat is nog goed ook voor de belastingbetaler. Iemand anders is van mening dat we de crisis best wel mogen aanpakken, zolang er maar geïnvesteerd wordt in duurzaam.
Met de economische crisis gaat het volgens dezelfde lijnen als met de niet bestaande klimaat crisis. Het schema is steeds weer hetzelfde. Iemand die idealistisch en principieel voorstander is om de kleur van de brug rood te verven, is daar nu nog steeds voorstander van en ziet de crisis als “gelegenheid” om nu (eindelijk) eens iets te doen aan het eigen stokpaardje .
Alle lobbyïsten, hobbyïsten en politici zien hun eigen “ding”, die ze sowieso toch al hadden, als de grote crisis-oplossing. Conclusie: mensen willen de economische crisis helemaal niet oplossen. Je mag dus best stellen: zolang mensen hun eigen idealisme belangrijker vinden dan het oplossen van de economische crisis, moet je de niets doen aan beiden.
Ook de politiek kan er wat van. De AOW leeftijd moet hoger, de hypotheekrente-aftrek moet op de schop, meer geld naar onderwijs, meer geld naar gezondheidszorg enzovoort. Maar ja, dat zijn geen maatregelen die iets helpen tegen de economische crisis, dat zijn maatregelen die vooral betrekking hebben op de overheidsbegroting. De Nederlandse politiek wil de economische crisis niet bezweren, ze wil haar begroting redden. De verkeerde houding natuurlijk. Als je serieus iets aan de economie wil doen, hanteer dan het motto: redt de economie, laat de overheid barsten!
Dat zal niet gaan. Het is “business as usual”, in den Haag en in het land. De eerste prioriteit is om de Status Quo te redden. En als dat niet gaat, dan is de tweede prioriteit om zo dicht mogelijk bij de Status Quo te blijven. Op alle goede en slechte overheidsmaatregelen wordt gezegd, “very painfull, now is not the right time”, waarop President Ronald Reagan had kunnen zeggen “when is the time right, if the time is not now”.
Nee, in Nederland is de economische crisis vooral nieuws uit de media. En nieuws is een vorm van entertainment. Nederland beseft nog niet wat er aan de hand is.
Daar kun je een paar mooie getallen aan verbinden, of indenken dat je blij mag zijn dat je niet die Amerikaan bent die 5 uur lang in de rij heeft gestaan voor de sociale dienst. Die Amerikaan stond in de rij omdat internet en het telefoonverkeer uit de lucht was. Het aantal aanvragen voor een uitkering was namelijk zo groot, dat de telecom infrastructuur het dataverkeer niet meer aankon. Normaal kunnen Amerikanen hun sociale dienst zaken via telefoon of internet regelen.
Het gaat slecht. Maar zolang mensen hun idealisme, hobbies of stokpaardjes nog belangrijker vinden dan hun welvaartsverlies of de toekomst van hun kinderen, is er eigenlijk niets aan de hand. Idealisme moeten we sowieso niets aan doen. De economie kunnen we pas redden als we er klaar voor zijn, als we het -echt- willen in plaats van nep-willen.
Blijkbaar gaat het nog goed in Nederland. Om de economische crisis op te lossen stellen dezen en genen in verschillende discussies voor, om vooral de eigen hobby versneld uit te voeren, om de crisis te bezweren.
Enkele voorbeelden. De crisis zou veroorzaakt zijn door mannen, het probleem is testosteron, dus meer vrouwen in de toplaag van de bedrijven zou ons voor een volgende crisis kunnen behoeden. Willem Vermeend, oud-Staatssecretaris van het Ministerie van Financiën stelt voor om een windmolenpark in de Noordzee te bouwen om kunstmatig werkgelegenheid te creëren, voor nu en in de toekomst, dat is nog goed ook voor de belastingbetaler. Iemand anders is van mening dat we de crisis best wel mogen aanpakken, zolang er maar geïnvesteerd wordt in duurzaam.
Met de economische crisis gaat het volgens dezelfde lijnen als met de niet bestaande klimaat crisis. Het schema is steeds weer hetzelfde. Iemand die idealistisch en principieel voorstander is om de kleur van de brug rood te verven, is daar nu nog steeds voorstander van en ziet de crisis als “gelegenheid” om nu (eindelijk) eens iets te doen aan het eigen stokpaardje .
Alle lobbyïsten, hobbyïsten en politici zien hun eigen “ding”, die ze sowieso toch al hadden, als de grote crisis-oplossing. Conclusie: mensen willen de economische crisis helemaal niet oplossen. Je mag dus best stellen: zolang mensen hun eigen idealisme belangrijker vinden dan het oplossen van de economische crisis, moet je de niets doen aan beiden.
Ook de politiek kan er wat van. De AOW leeftijd moet hoger, de hypotheekrente-aftrek moet op de schop, meer geld naar onderwijs, meer geld naar gezondheidszorg enzovoort. Maar ja, dat zijn geen maatregelen die iets helpen tegen de economische crisis, dat zijn maatregelen die vooral betrekking hebben op de overheidsbegroting. De Nederlandse politiek wil de economische crisis niet bezweren, ze wil haar begroting redden. De verkeerde houding natuurlijk. Als je serieus iets aan de economie wil doen, hanteer dan het motto: redt de economie, laat de overheid barsten!
Dat zal niet gaan. Het is “business as usual”, in den Haag en in het land. De eerste prioriteit is om de Status Quo te redden. En als dat niet gaat, dan is de tweede prioriteit om zo dicht mogelijk bij de Status Quo te blijven. Op alle goede en slechte overheidsmaatregelen wordt gezegd, “very painfull, now is not the right time”, waarop President Ronald Reagan had kunnen zeggen “when is the time right, if the time is not now”.
Nee, in Nederland is de economische crisis vooral nieuws uit de media. En nieuws is een vorm van entertainment. Nederland beseft nog niet wat er aan de hand is.
Daar kun je een paar mooie getallen aan verbinden, of indenken dat je blij mag zijn dat je niet die Amerikaan bent die 5 uur lang in de rij heeft gestaan voor de sociale dienst. Die Amerikaan stond in de rij omdat internet en het telefoonverkeer uit de lucht was. Het aantal aanvragen voor een uitkering was namelijk zo groot, dat de telecom infrastructuur het dataverkeer niet meer aankon. Normaal kunnen Amerikanen hun sociale dienst zaken via telefoon of internet regelen.
Het gaat slecht. Maar zolang mensen hun idealisme, hobbies of stokpaardjes nog belangrijker vinden dan hun welvaartsverlies of de toekomst van hun kinderen, is er eigenlijk niets aan de hand. Idealisme moeten we sowieso niets aan doen. De economie kunnen we pas redden als we er klaar voor zijn, als we het -echt- willen in plaats van nep-willen.