De val van Kabinet Balkenende 4 heeft een aantal opmerkelijke waarnemingen.
Working Apart Together. De WAT-relatie tussen PvdA Ministers en CDA Ministers heeft volgens officiële lezing geleid tot zogenaamde misverstanden (wat?) over het standpunt over de Nederlandse deelname in Uruzgan. De PvdA cq de PvdA Ministers wilden deze misverstanden rechtzetten met een duidelijk standpunt. Na uren vechten gingen de strijdende partijen uit elkaar. Gebrek aan vertrouwen zo luidt het.
De afgelopen dagen kon Nederland zien dat we maar een klein landje zijn, hoewel de meesten dit niet zagen. Kan de overheid het klimaat bepalen, dan zal dat zeker zo zijn met de economie. Sterker, de economie konden we al controleren, en het bewijs is dat de economische crisis is bezworen. Zo moet ongeveer het gevoel zijn bij de PvdA kiezers die hun informatie halen uit de Volkskrant. Een PvdA politicus krijgt op de vierkante kilometer van het Haagsche Binnenhof zoveel informatie toegereikt, dat we van een PvdA politicus mogen verwachten dat hij/zij slimmer is dan de eigen kiezer. Dat is eigenlijk ook het idee achter representatieve democratie.
Vooralsnog staat de economische crisis in prioriteit op plaats één van alle politieke onderwerpen die je kunt bedenken. Dat is misschien nog geen realiteit voor mensen die zich zorgen maken over Islamisering, over de zorg, onderwijs of de kleur van de brug. Alles wat er is, wat mensen doen en vooral wat de overheid doet, bestaat dankzij de economie. Mensen hebben nu een dak boven hun hoofd en een eigen mening. Zonder economie hebben mensen alleen nog maar een eigen mening.
Momenteel krijgt Bos de klappen. Dat is niet helemaal terecht. Bos blijkt rechtser te zijn dan zijn eigen PvdA; Bos zei in het debat voor de Gemeenteraad verkiezingen dat belastingverhoging slecht is voor werkgelegenheid. Echter Bos moet rekening houden met de PvdA fractie in de Kamer, en die wordt geleid door communist Mariët Hamer. Bos is een aantal keer terug gefloten door Hamer, en daaruit mag je veronderstellen dat Hamer’s rol bij de val van Balkenende 4 niet gering is, hoewel op dit moment niet bekend.
Het CDA leert ons dat “tijdelijk” een leugen is om een twijfelende andersdenkende over de streep te trekken, in de richting van “permanent”. Het CDA had niet moeten liegen en hoewel het CDA dit wel gedaan heeft, heeft de partij desondanks toch een punt. Onze militaire deelname is van invloed op onze internationale betrekkingen. En dat is ietsje meer dan komen we goed over op de buurman. Onze internationale relaties beïnvloeden onze economie. Volgens Rob de Wijk heeft de Amerikaanse Vice-President Joe Biden al gezegd dat Nederland uit de G20 gegooid moet worden. En ook al is Nederland geen lid van de G20 maar mogen we erbij zijn, kan zo’n gebaar natuurlijk ongunstig zijn voor onze economie, op de langere termijn. Helaas de realiteit, maar buitenlandse politici rommelen met onze economie. Kunnen we boos over zijn, maar dat helpt verder niets.
De PvdA koos voor haar eigen kiezers, met het risico voor economische maatregelen tegen Nederland. Als puntje bij paaltje komt zal de PvdA kiezer geen relatie leggen tussen die twee gebeurtenissen. De PvdA is een emancipatiepartij, en emanciperen is toch vooral de doelgroep aanleren om een grote mond te hebben. Circeldraaiend in het eigen gelijk zullen de geëmancipeerden niet het gevoel hebben dat Nederland Amerika nodig heeft. En die grote mond brengt het risico over het land van economische malaise, waarbij de veronderstelde consequenties van Fitna in het niet vallen. En het is logisch dat de PvdA met haar grote mond alle aandacht trekt dus een schuldmagneet is, terwijl CDA vanuit enigszins nederige opstelling altijd solide uit de bus komt in dit soort crises.
Nederland is een klein land dat tot nu toe geluk heeft gehad dat de economische crisis geen massale werkloosheid heeft veroorzaakt. Maar ons geluk kan een keer opraken. De belangen van de bouw, of de vakbonden zijn voor de eigen sector belangrijk, maar niet op nationaal niveau. Het nationale niveau gaat over de twintig werkgroepen die fundamentele beleidsveranderingen willen voorstellen om de economie én de Staatsfinanciën op orde te brengen.
Ook al regeerde Balkenende 4 nauwelijks, vooralsnog is het proces van bezuinigingen dankzij nieuwe verkiezingen uitgesteld. Dat lijkt leuk voor wie profiteert van overheidsuitgaven, maar het is desastreus voor de economie in zijn geheel. Wie hoopt dat “de wereld mag ontploffen zolang mijn uitkering maar omhoog gaat” heeft plezier op korte termijn, want bezuinigingen zullen voorlopig niet plaatsvinden.
De Tweede Kamer verkiezingen vinden ongeveer plaats rond begin juni. De formatie zal ongetwijfeld een tijdje duren, stel twee maanden. Dan zitten we op Prinsjesdag met een begroting van een demissionair Kabinet, ofwel alle maatregelen worden een jaar uitgesteld. De overheidsfinanciën zullen daardoor flink uit de hand lopen, terwijl de economie er niets mee opschiet. Of dit plaatje zonder val van het Kabinet er beter had uitgezien is niet te zeggen.
Maar de val van het Kabinet is zeker niet beter voor de economie. Geen beleid is (om en nabij) het huidige beleid en daar wordt dit land niet beter van.
Wie de schuldige is? Doet er niet toe! Je kunt beter een mening hebben met een boterham op je bord, dan dat je een mening hebt zonder boterham op je bord. Dat is namelijk de essentie.
Working Apart Together. De WAT-relatie tussen PvdA Ministers en CDA Ministers heeft volgens officiële lezing geleid tot zogenaamde misverstanden (wat?) over het standpunt over de Nederlandse deelname in Uruzgan. De PvdA cq de PvdA Ministers wilden deze misverstanden rechtzetten met een duidelijk standpunt. Na uren vechten gingen de strijdende partijen uit elkaar. Gebrek aan vertrouwen zo luidt het.
De afgelopen dagen kon Nederland zien dat we maar een klein landje zijn, hoewel de meesten dit niet zagen. Kan de overheid het klimaat bepalen, dan zal dat zeker zo zijn met de economie. Sterker, de economie konden we al controleren, en het bewijs is dat de economische crisis is bezworen. Zo moet ongeveer het gevoel zijn bij de PvdA kiezers die hun informatie halen uit de Volkskrant. Een PvdA politicus krijgt op de vierkante kilometer van het Haagsche Binnenhof zoveel informatie toegereikt, dat we van een PvdA politicus mogen verwachten dat hij/zij slimmer is dan de eigen kiezer. Dat is eigenlijk ook het idee achter representatieve democratie.
Vooralsnog staat de economische crisis in prioriteit op plaats één van alle politieke onderwerpen die je kunt bedenken. Dat is misschien nog geen realiteit voor mensen die zich zorgen maken over Islamisering, over de zorg, onderwijs of de kleur van de brug. Alles wat er is, wat mensen doen en vooral wat de overheid doet, bestaat dankzij de economie. Mensen hebben nu een dak boven hun hoofd en een eigen mening. Zonder economie hebben mensen alleen nog maar een eigen mening.
Momenteel krijgt Bos de klappen. Dat is niet helemaal terecht. Bos blijkt rechtser te zijn dan zijn eigen PvdA; Bos zei in het debat voor de Gemeenteraad verkiezingen dat belastingverhoging slecht is voor werkgelegenheid. Echter Bos moet rekening houden met de PvdA fractie in de Kamer, en die wordt geleid door communist Mariët Hamer. Bos is een aantal keer terug gefloten door Hamer, en daaruit mag je veronderstellen dat Hamer’s rol bij de val van Balkenende 4 niet gering is, hoewel op dit moment niet bekend.
Het CDA leert ons dat “tijdelijk” een leugen is om een twijfelende andersdenkende over de streep te trekken, in de richting van “permanent”. Het CDA had niet moeten liegen en hoewel het CDA dit wel gedaan heeft, heeft de partij desondanks toch een punt. Onze militaire deelname is van invloed op onze internationale betrekkingen. En dat is ietsje meer dan komen we goed over op de buurman. Onze internationale relaties beïnvloeden onze economie. Volgens Rob de Wijk heeft de Amerikaanse Vice-President Joe Biden al gezegd dat Nederland uit de G20 gegooid moet worden. En ook al is Nederland geen lid van de G20 maar mogen we erbij zijn, kan zo’n gebaar natuurlijk ongunstig zijn voor onze economie, op de langere termijn. Helaas de realiteit, maar buitenlandse politici rommelen met onze economie. Kunnen we boos over zijn, maar dat helpt verder niets.
De PvdA koos voor haar eigen kiezers, met het risico voor economische maatregelen tegen Nederland. Als puntje bij paaltje komt zal de PvdA kiezer geen relatie leggen tussen die twee gebeurtenissen. De PvdA is een emancipatiepartij, en emanciperen is toch vooral de doelgroep aanleren om een grote mond te hebben. Circeldraaiend in het eigen gelijk zullen de geëmancipeerden niet het gevoel hebben dat Nederland Amerika nodig heeft. En die grote mond brengt het risico over het land van economische malaise, waarbij de veronderstelde consequenties van Fitna in het niet vallen. En het is logisch dat de PvdA met haar grote mond alle aandacht trekt dus een schuldmagneet is, terwijl CDA vanuit enigszins nederige opstelling altijd solide uit de bus komt in dit soort crises.
Nederland is een klein land dat tot nu toe geluk heeft gehad dat de economische crisis geen massale werkloosheid heeft veroorzaakt. Maar ons geluk kan een keer opraken. De belangen van de bouw, of de vakbonden zijn voor de eigen sector belangrijk, maar niet op nationaal niveau. Het nationale niveau gaat over de twintig werkgroepen die fundamentele beleidsveranderingen willen voorstellen om de economie én de Staatsfinanciën op orde te brengen.
Ook al regeerde Balkenende 4 nauwelijks, vooralsnog is het proces van bezuinigingen dankzij nieuwe verkiezingen uitgesteld. Dat lijkt leuk voor wie profiteert van overheidsuitgaven, maar het is desastreus voor de economie in zijn geheel. Wie hoopt dat “de wereld mag ontploffen zolang mijn uitkering maar omhoog gaat” heeft plezier op korte termijn, want bezuinigingen zullen voorlopig niet plaatsvinden.
De Tweede Kamer verkiezingen vinden ongeveer plaats rond begin juni. De formatie zal ongetwijfeld een tijdje duren, stel twee maanden. Dan zitten we op Prinsjesdag met een begroting van een demissionair Kabinet, ofwel alle maatregelen worden een jaar uitgesteld. De overheidsfinanciën zullen daardoor flink uit de hand lopen, terwijl de economie er niets mee opschiet. Of dit plaatje zonder val van het Kabinet er beter had uitgezien is niet te zeggen.
Maar de val van het Kabinet is zeker niet beter voor de economie. Geen beleid is (om en nabij) het huidige beleid en daar wordt dit land niet beter van.
Wie de schuldige is? Doet er niet toe! Je kunt beter een mening hebben met een boterham op je bord, dan dat je een mening hebt zonder boterham op je bord. Dat is namelijk de essentie.