vrijdag 31 oktober 2008
zondag 26 oktober 2008
De Media verkoopt oude troep
Vele radio-zenders draaien oude muziek, uit de jaren zeventig, tachtig, negentig, afhankelijk van het thema. Op de televisiezenders worden oude series uitgezonden. Nieuwe programma’s hebben vaak grote moeite om aan te slaan.
Via nieuws en opinie bevestigd de media eigenlijk alleen maar de oude idealen van de jaren zeventig. De Radio 2 top-2000 rond de kerst wordt vooral samengesteld uit de voorkeuren van babyboomers die ieder jaar op dezelfde liedjes stemmen. Soms lijkt het net alsof de Nederlandse media een top-2000 organiseert voor ieder product dat ze aflevert.
Blijkbaar zien de media hun klanten als consumenten die geen behoefte meer hebben aan nieuwigheid. Volgens dat idee wil de consument helemaal niet van een andere invalshoek weten. De consument wil in de krant lezen dat hij gelijk heeft en hij wil zijn oude idealen bevestigt zien. Hij wil radio die hem een terug-in-de-tijd gevoel geeft met oude liedjes. Ook televisie moet dat gevoel opwekken met oude programma’s. Volgens de media heeft de consument absoluut geen behoefte aan nieuwe wijsheid, de consument wil een herhaling zien van oude wijsheid, die hij allang kent. Wat nieuw is wordt weggezapped.
Consumenten slikken die oude troep gewoon. Die oude troep is dus nog winstgevend ook. Dat kan maar één ding betekenen, de media bedient vooral een nostalgie-markt. Kwa ideeën horen daar de jaren zeventig idealen bij. Naarmate mensen ouder worden, verstarren ze in hun mening. Daarom past de linksheid van de media in het breder plaatje. Het is eigenlijk een zichtbare manifestatie van de vergrijzing. Vraag en aanbod werken er beiden aan mee.
En dat is vervelend nieuws voor rechts. Er zit niets anders op dan rustig af te wachten totdat de babyboomers hun laatste adem uitblazen. Eerder komt er niets nieuws op de TV. Gelukkig bent u niet veroordeeld tot de oude sentimentele rotzooi. U kunt natuurlijk ook de tijd doorkomen met een CD, de iPod, het Internet of lekker “ouderwets” met een goed boek.
donderdag 23 oktober 2008
Ron Paul bij JBS
DrNomad 20:22 economie, kredietcrisis, ron paul, vrijheid 1 comment
Overigens ben ikzelf geen Libertariër zoals Paul, maar een Conservatief zoals Reagan. Desondanks ben ik wel van mening dat Libertariërs en Small-State aanhangers zoals ikzelf, best wel kunnen samenwerken.
Glenn Beck over inflatie
DrNomad 19:44 economie, kredietcrisis, politiek, weimar No comments
Glenn Beck spreekt in een spraakmakende uitzending met Peter Schiff over de crisis, inflatie en martial law.
Bekijk ook het filmpje over 1200% inflatie in Zimbabwe.
woensdag 22 oktober 2008
Lodewijk de Leugenaar
DrNomad 22:07 fnv, ING, kredietcrisis, lodewijk de waal, vakbonden 3 comments
Lodewijk de Waal was er nogal stellig over, toen hij afscheid nam van het FNV. Wim Kok had maar slecht gedaan. Eerst opkomen voor de arbeiders in het FNV en de PvdA, om vervolgens met een ING Commisariaat, zakken te gaan vullen. Volgens de Waal snapte Kok’s achterban daar helemaal niks van. Nee, Lodewijk de Waal zou dat nooit doen, dan verraad je je achterban.
Inmiddels is bekend geworden dat Leugenaar de Waal zijn zakken gaat vullen via een Commissariaat bij ING, als toezichthouder van de Staat. Nou ja, Bos gaat ervoor zorgen dat Zakkenvuller de Waal niet teveel verdient natuurlijk.
Maar wat had onze linkse leugenaar ook alweer beloofd toen hij bij FNV vertrok? Dat hij geen geld ging verdienen? Nee, Linksleugenaar de Waal maakte een hele andere belofte... over waar hij vooral niet zou gaan werken...
Zie video, en met name het interview aan het eind, vanaf 9:00.
Bron TweeVandaag
We zien Lodewijk niet terug in de Raad van Bestuur in een beursgenoteerde onderneming... U begrijpt dat een Raad van Commissarissen iets heel anders is, maar waarom was Wim Kok ook alweer een veraaier?
zaterdag 18 oktober 2008
Moral Hazard
DrNomad 18:21 economie, ING, kredietcrisis, moral hazard No comments
Obama toch gerelateerd aan Ayers
DrNomad 18:15 links radicalisme, obama, USA, verkiezingen No comments
Het Einde van de Hebzucht
DrNomad 00:21 economie, egoisme, kredietcrisis, media, politiek 11 comments
De crisis geeft idealisten hoop op een betere wereld. Het is namelijk moeilijk om van een betere wereld te dromen als het goed gaat. Daarom, lang leve de slechte tijden. Misschien dat mensen in slechtere tijden weer principieel worden, dat men weer ergens voor durft te staan.
Laat ons staan voor het goede, zodat we weer gebroederlijk kunnen vechten tegen het kwade. Wie aan de kant staat van goed en het woord slim weet te gebruiken, heeft het gelijk aan zijn zijde. En wie gelijk heeft, heeft macht. Tenminste, zo zou het moeten zijn, anders heeft gelijkhebben niet zoveel zin.
Gelukkig hoeven de mensen niet hun eigen principes te bedenken. De idealisten hebben dat uiteraard allang voor ons bedacht. Hun probleem is eigenlijk, ze hebben in hun ogen weliswaar gelijk, ze hebben alleen geen macht en dat komt allemaal door het shoppen. De consument zei namelijk, “U heeft een andere doelstelling dan ik, dus hier scheiden onze wegen”.
Zolang het volk zich druk maakt over de eigen portomonnee, het shoppen en carrière maken, staan de idealistische gelijkhebbers machteloos omdat ze geen aandacht krijgen. Het is dus de bedoeling dat het volk haar materialistische hebzucht laat vallen, het gelijk van de idealisten erkent en zich aan dat gelijk onderwerpt. Het volk moet dus de machtshebzucht van de idealisten bevredigen. En zo komt er een einde aan de hebzucht.
De eerste signalen rondom de voorspelling zijn inmiddels ook al binnen. Kijk naar de goede bedoelingen van onze corporatistische elite. Ze hebben het toch zo goed met ons voor. Econoom Maynard Keynes adviseerde ooit, bij een economische crisis moet de overheid in grote bouwprojecten investeren. Dat lost voor een deel werkloosheid op en laat het geld weer rollen.
In navolging van Keynes’ advies probeert Elco Brinkman bouw-opdrachten van de overheid in de wacht te slepen. Willem Vermeend wil een groot windmolenpark in de Noordzee bouwen, om zowel de krediet-crisis als de klimaat-crisis op te lossen.
Wat hebben de heren het toch goed voor met Nederland. De adviezen van Keynes hebben tot economische rampen geleid, waaronder de stagflatie in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Dat niet alleen. Investering in de bouw was in Keynes’ tijd een maatregel tegen werkloosheid onder de laaggeschoolden.
Op dit moment kent Nederland een historisch lage werkloosheid. Voor het bouwen van windmolens in de Noordzee is een behoorlijk leger aan specialistische ingenieurs nodig en in mindere mate laaggeschoold werk. Dan is het nog maar de vraag in hoeverre bouwprojecten geld beter kan laten rollen dan het verstrekken van werkloosheid uitkeringen.
Brinkman en Vermeend wringen zich in rare bochten om overheidsgeld los te krijgen voor hun eigen lievelingsprojecten. Het is een concreet signaal in hoeverre er een eind komt aan de hebzucht.
Als het economsich slecht gaat zal ook de burger een signaal afgeven in hoeverre er een eind komt aan de hebzucht. Altruïsme en liefdadigheid hebben natuurlijke grenzen. Mensen doneren zichzelf niet failliet. Het altruïsme van het individu is het gevoel, “Ik heb genoeg en ik gun een ander ook wat.”. Het deel dat niet wordt gegeven is hebzucht.
Wanneer de krediet-crisis de reeële economie raakt, zullen mensen in de problemen komen wegens werkloosheid, de financiering van een eigen huis, of simpelweg de rekeningen betalen. Hoewel op dit moment een economische neergang nog niet wordt gevoeld, raken de A-supermarkten al vele klanten kwijt aan de discounters. Als mensen door een lege portomonnee weer economisch moeten gaan denken, zullen ze eerder geneigd zijn om op liefdadigheid te bezuinigen.
Hoezo het einde van de hebzucht?
Het is een doodgewone crisis. De burger zal nog steeds egoïstisch blijven proberen om zijn eigen leven prettiger te maken. Politici zullen nog steeds in hun machtshonger proberen om winnaar van de crisis te worden. Idealistische gelijkhebbers zullen nog steeds vanuit hun machtshonger proberen om messias te worden en de feiten die niet bij hun mening passen negeren.
Misschien dat de mondiale machtsverhoudingen verschuiven. In dat geval zijn de Westerse burgers helemaal niet in de gelegenheid om het zondige innerlijk van zich af te schudden en te werken aan de moreel beschaafde supermensheid. Als het even slecht uitpakt, zullen we weer ouderwets moeten gaan vechten.
De Trouw-opinie pagina’s zijn vervuilt met idioten. Één ding is zeker, hun boodschap zal nooit de winnaar van de economische crisis kunnen worden.
woensdag 15 oktober 2008
Maxed Out on Credit
dinsdag 14 oktober 2008
Big Bos
DrNomad 00:10 economie, kredietcrisis, politiek, pvda 2 comments
Nee maar, goeiendag. Doen we in Nederland standaard de problemen oplossen met pamperen, probleemontkenning, probleem verdunning, of de negativiteit van de werkelijkheid inruilen voor de positiviteit van een illusie. Dat lijkt even verleden tijd dankzij onze Big Bos en zijn kordate optreden. Na even zoeken naar de goeie vingers, is het knip met de vingers en Bos heeft kordatisch de kredietcrisis bezworen. Laten we ook de rol van Balkenende niet vergeten. Daar was dat grote landgoed in Frankrijk, waar mannen in dure pakken s’avonds geheel eenzaam doelloos in de duisternis door de tuin aan het rondzwerven waren, alsof ze een Britse sport-voor-de-rijken aan het spelen waren, waarvan niemand de spelregels begrijpt. Onze Jan-Peter was erbij en daar mogen we hem dankbaar voor zijn.
16.8 miljard voor de nationalisatie van Fortis, 34 miljard om Fortis te helpen met een lening aan de holding, 20 miljard om de financiële markten te helpen en dan ook nog eens voor 200 miljard garant staan voor lening die tussen financiële instituties plaatsvindt. Big Bos, Big spender. Dat Big spender heeft Bos dan wel gemeen met zijn grote vriend Bert Koenders, Minister van Ontwikkelingssamenwerking. Daarom is het niet meer dan logisch, dat als je naar de Verenigde Staten afreist om daar te praten over een crisis die het inkomen van je land bedreigd, dat je dan een beroepsmatige gelduitgever meeneemt.
Uiteraard gaan “we” het geld van Fortis terugkrijgen als de Staat het weer verkoopt. Nu is er geen enkele garantie dat de Staat winst maakt op de aandelen, er zijn eerder redenen om aan te nemen dat de Staat verlies zal leiden. Ten tweede krijgen “we” dat geld niet terug want Big Spender zijn allergisch voor belastingverlaging. De opbrengsten van de Fortis verkoop gaan natuurlijk naar de Staat, terwijl de belastingbetaler natuurlijk wél gevraagd wordt om bij te springen, als Fortis met een probleempje zit. Geld en Staat is nu eenmaal eenrichtingsverkeer.
Onder Big Bos wordt er even 270.8 miljard uit de mouw geschud. Dat zijn 270.8 miljard Euro’s die we niet hebben. Het Ministerie van Financiën verwacht in 2008 zo’n 168.2 miljard aan inkomsten voor de Nederlandse Staat. De Staat wil ook nog eens 168.8 gaan uitgeven in 2008, dus een half miljard meer dan we binnen krijgen. Voorlopig kunnen we ook die 270.8 miljard niet afbetalen.
Maar dat dondert niet, omdat wij, het volk, het gevoel hebben dat het allemaal nog goed gaat en dat het allemaal wel goedkomt. We leven nu, we houden niet van nadelen, dus als er geen voelbare nadelen in het nu zijn, dan valt er niet zoveel te zeuren. En als er wel voelbare nadelen zijn, dan zijn we van mening dat we recht hebben op gemakzucht, en wie dat recht op gemakzucht verleent - overheid of vrije markt - is verder niet belangrijk.
De truuks die Big Bos, Europese en Amerikaanse regeringen, kordatisch hebben toegepast, zijn eigenlijk geen oplossing voor de financiële crisis. Als de maatregelen de crisis al niet uitstellen, dan zijn ze wel de aanleiding voor een volgende crisis in de komende jaren. Voorlopig lijkt de crisis te zijn uitgesteld, de schade wordt over een langere periode uitgesmeerd.
Het was de introductie van moral hazard – perverse prikkels – die dynamiet in het systeem bracht. Het was de inflatie van de FED sinds 9/11 die de massa-productie van het dynamiet stimuleerde. Het was de vrije markt die het dynamiet heeft gedistribueerd over de wereld.
De Amerikaanse regering wil met $700 miljard de slechte hypotheken uit de markt opkopen. Dat is precies hetzelfde als wat Freddie en Fannie al die jaren hebben gedaan. Een aantal centrale banken, waaronder FED en ECB hebben onlangs allen de rente verlaagd; dat is bijna hetzelfde als wat het FED-beleid is geweest sinds 9/11. Een aantal landen, waaronder Nederland, staat garant voor de leningen tussen financiële instellingen. Dat is in weze een substituut van wat de Amerikanen met hun $700 miljard aan willen.
De aanleiding voor de subprime crisis, en de daarop volgende krediet crisis, is de introductie van perverse prikkels in het systeem. De Westerse regeringen proberen nu de gevolgen te bestrijden met nieuwe perverse prikkels. Er bestaan deskundigen die ook nog geloven dat het gaat werken.
“Later gaan we Wouter Bos bloemen geven”, aldus Boele Staal over de nationalisatie van Fortis.
De vraag is waar we die bloemen van moeten betalen.
Het probleem van de vergrijzing en ontgroening is nog steeds niet opgelost. Afgezien van de sociale last dat één jongere voor twee ouderen zal moeten zorgen, zal de economie in het geheel afkoelen omdat mensen gemiddeld minder geld zullen uitgeven. Dat is wat in Japan is gebeurd in de jaren tachtig en negentig. In het Westen zal dit proces langzaam beginnen vanaf eind 2009 en de gevolgen zijn niet omkeerbaar.
Niet alleen worden jongeren vanaf eind 2009 zwaar belast door de vergrijzing, ook wordt de economische groei afgeremd door hoge belastingen en het werklust remmende sociale stelsel.
Big Bos moest al geld lenen om zijn begroting voor 2009 rond te krijgen en schoof zo de rekening door naar de jongeren die ook al voor twee ouderen moeten gaan betalen.
Toen Balkenende en Bos begin dit jaar vooruitkeken om te kunnen regeren, hebben ze waarschijnlijk de ja-knikkers om advies gevraagd. Ze hebben niets maar dan ook niets gedaan om zich schrap te zetten voor de financiële crisis, die in augustus 2007 prime time nieuws werd. Het was vooral Mark Rutte die het Kabinet herhaaldelijk heeft gewaarschuwd voor de gevolgen van de financiële crisis in de Verenigde Staten.
De kredietcrisis deed in Nederland zijn intrede op 29 september 2008. Het duurt zeker nog tot 1 januari 2010 voordat er een overheidsbegroting in werking treed die met de kredietcrisis rekening kan houden. Dat is de begroting die vanaf Prinsjesdag 2009 wordt besproken in de Tweede Kamer, de begroting waar het Kabinet pas in de zomermaanden van volgend jaar over na gaat denken. Het zogenaamde mooiweer verhaal van Prinsjesdag 2008, is geldig vanaf 1 januari 2009. Zoals u weet, we gaan het allemaal goed krijgen.
Waarschijnlijk is dit wél het goede moment om een advies van Wouter Bos op te volgen: we moeten niet teveel terugkijken, laten we vooral in de toekomst kijken. Wie dan nog een bloemetje naar Woutertje wil brengen: kies de narcis.
zaterdag 11 oktober 2008
Obama aanhangers snoeren de monden
DrNomad 11:29 links radicalisme, obama, verkiezingen No comments
woensdag 8 oktober 2008
Obama de Linksradicaal
DrNomad 21:28 kredietcrisis, links radicalisme, obama, politiek 3 comments
Er komen steeds meer bewijzen boven uit het linksradicale verleden van Barrack Obama. Hoe Obama schuld heeft aan de kredietcrisis, zeer links-radicale vrienden heeft, waaronder een een bomterrorist.
De Nederlandse Mainstream Media heeft, uitgezonderd Leon de Winter in Elsevier, nog nooit van de Communities Reinvestment Act gehoord als bron van de kredietcrisis. Tegelijkertijd is Barrack Obama het oogappeltje van Hilversum. Toeval?
Cloward-Pivon
Twee radicaal socialistische Proffessoren van de Columbia Universiteit, Richard Andrew Cloward en Frances Fox Pivon, publiceerden op 2 mei 1966 een gewaagd artikel in magazine “The Nation”. Het artikel stelde een strategie voor om van het kapitalisme af te komen. Die strategie kwam neer op: vraag grote offers van de overheid die ze nooit kan waarmaken en die de economie beschadigen. Als daardoor de economie in crisis raakt, geef het kapitalisme hiervan de schuld. Voer vervolgens drastische maatregelen in om de samenleving definitief te veranderen. Deze strategie werd bekend onder de naam “Cloward-Pivon Strategy”.
De verzoringsstaat had de eerste prioriteit, daarom werd George Wiley door de proffessoren gerecruteerd om de National Welfare Reform Organization (NWRO) te leiden. Hoewel de organisatie een goede start maakt, zocht ze al snel vrienden in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Zo legde Wiley een goede relatie met de Arkansas Community Organizations for Reform (ACORN). “Arkansas” werd later omgedoopt tot “Association of”. ACORN hield zich met verschillende onderwerpen bezig, zoals huisvesting, verkiezingen.
Tegenwoordig staat ACORN bekend wegens allerlei criminele activiteiten, waaronder verkiezingsfraude. ACORN heeft overigens zelf voor de “Motor Voter Act” gestreden die verkiezingsfraude makkelijker maakte.
Krediet voor de armen
De Communities Reinvestment Act uit 1977 was Jimmy Carter’s antwoord op de lange campagnes die ACORN in die tijd voerde. Deze wet verplichtte onder andere dat banken een bepaald percentage van hun portfolio, aan leningen moesten verstrekken aan mensen die het eigenlijk niet konden betalen. Bij uitbreidingen, fusies en overnames veranderde het bankportfolio.
Het was pas begin jaren negentig, dat ACORN via intimidatietaktieken en juridische procedures, een machtsfactor werd, die uitbreidingen en fusies van banken kon tegenhouden, als daar geen subprime hypotheken tegenover stonden. Begin jaren negentig haalde ACORN verschillende resultaten met de CRA, in verschillende deals. In september 1993 werd de eerste deal gesloten, waarin Fannie Mea had toegezegd om alle risicovolle hypotheken op te kopen als signaal naar de markt.
Madeline Talbott was directeur van ACORN-Chicago en pionier in de subprime activiteiten. In die tijd werkte Obama Barrack als “Community Organizer” voor ACORN. Obama viel zo goed in de smaak bij Talbott dat ze Barrack Obama vroeg haar personeel op te leiden.
Later werd Barrack Obama advocaat. In die rol stond hij ACORN vele malen bij. Zo won Obama een zaak tegen Citybank om risicovolle hypotheken te verstrekken in 1995. Obama stond ACORN bij in haar strijd om voor Freddie Mac en Fannie Mae de regels te versoepelen, om meer subprime kredieten te kunnen verstrekken. Bill Clinton heeft dat uiteindelijk gehonoreerd.
Toen Obama Senator werd, hadden Freddie Mac en Fannie Mae een grote vriend in de politiek. Obama ontving 126K Dollar aan donaties. Een poging om de subprime regels aan te scherpen werden door Obama en de Democratische partij tegengehouden. Twee vrienden uit Obama’s inner-circle zijn als directeur van Fannie Mae opgestapt met flinke bonussen, toen ze in opspraak kwamen. De kredietcrisis werd voor het eerst pas goed zichtbaar in augustus 2007 en subprime hypotheken waren de aangewezen schuldigen. Zelfs ná dit moment, was Barrack Obama nog steeds van mening dat subprime-hypotheken in basis een goed idee zijn.
Ook al stonden ACORN, Obama en de Democraten aan de bron van de kredietcrisis. Toen het misging en het bailout plan werd besproken, eisten de Democraten dat 20% van de 700 miljard Dollar naar ACORN zou gaan.
Voormalig Witte Huis medewerker Jim Simpson, schreef in een lezenswaardig artikel dat hij van mening is dat de hele kredietcrisis, is gefabriceerd in de gedachte van de Cloward-Pivon strategie. Barrack Obama zou daarin een belangrijke rol spelen.
Foxnews zond op 5 oktober 2008 een documentaire uit over de kredietkrisis, waarin oa. wordt verteld hoe Barrack Obama en de Democraten een grote rol hebben gespeeld in de oorzaak.
Alle zes afleveringen van “Saving The Economy” vindt u hier.
De Radicaal
Hoewel er een echte Obama-Jugend bestaat, is de jeugd van Barrack Obama zelf een mysterie voor de pers.
Foxnews besloot om in het linksradicale verleden van Barrack Obama te graven en kwam vele linksradicale vrienden tegen. Obama is bijvoorbeeld bevriend met Bill Ayers, een linkse bommenlegger die samen met zijn organisatie “Weather Underground” zo’n 30 bomaanslagen heeft gepleegd. Foxnews toonde aan dat Ayers en Obama een innige relatie hebben; er is dus sprake van “guilty by participation” en niet van “guilty by association”.
Alle zes afleveringen van “Barrack Obama’s history of Radical Associations” vindt u hier.
dinsdag 7 oktober 2008
Will the Real Crisis please stand up?
DrNomad 13:37 kapitalisme, kredietcrisis, politiek 5 comments
Enkele maanden geleden hielden milieu-fanaten een feestje. De olieprijs was gestegen, dus dat zou onvermijdelijk tot gevolg hebben dat er minder olie verbruikt zou worden. Foei consument, ken uw meester, moeten de superiore milieu-fanatici gedacht hebben.
Tot nu toe is er geen vergelijkbaar feestje geweest van dezelfde milieu-menshaters. De kredietcrisis woekert over de wereld en zal er onvermijdelijk voor zorgen dat het komende anderhalf jaar minder wordt geconsumeerd. Misschien zullen mensen bij bosjes komen te overlijden. En zoals u weet rekenen de menshaters van de milieubeweging uit wat de carbon-footprint is van ieder mens. Dood en verderf zou goed milieu-nieuws moeten zijn nietwaar? En anders wel het consuminderen toch?
Hoe zou het toch komen dat milieu-fascisten hun leven wijden aan het pesten van andersdenkenden uit eigen cultuur, terwijl het milieu-tuig niet het lef heeft om te dansen op andermans graf?
Dat komt omdat ze zichzelf niet serieus nemen, hun strijd is eigenlijk een strijd om geld en macht. Een special interest. Dat weten ze zelf, en dat weet ook onze elite dondersgoed.
Neem de kredietcrisis. Er was in Nederland eigenlijk nog niks aan de hand, maar vóórdat er iets ging gebeuren, werd er in één weekend even 4 miljard uit de mouw geschud. Kunt u nagaan, er waren jaren nodig om hetzelfde bedrag los te praten om de “filecrisis” op te lossen, wat Camiel Eurlings nu eindelijk gaat doen. Die file-discussie duurt al meer dan dertig jaar, dat is wel iets langer dan een weekendje nietwaar? Hoewel, ze hebben de helft van het weekend besteed aan het scenario waarin particuliere banken Fortis zouden overnemen, dus die 4 miljard is eigenlijk losgekomen in minder dan een zondag.
De klimaatcrisis bestaat alleen zolang de belasting verhoogd kan worden. Maar wordt er 16.8 miljard van de Kapitaalmarkt geleend om ervoor te zorgen dat Nederlanders droge voeten houdt? De Man-Made Global Warming theorie kreeg al in de jaren tachtig van de vorige eeuw grote bekendheid in de Westerse wereld.
In de kredietcrisis werd al twee dagen na 4-miljard-uit-de-mouw-zondag geconstateerd dat het te weinig was. Het kostte daarna iets minder dan drie dagen tijd om 16.8 miljard op tafel te leggen, voor de nationalisatie van Fortis en ABN Amro. Een weekendje later wordt er opnieuw een bedrag van 35 miljard tot 50 miljard uit de mouw geschud om een lopende schuld van Fortis af te lossen. Dat is wat anders dan vijfendertig jaar praten over de filecrisis, of twintig jaar lang vergaderen over de klimaatcrisis. De kredietcrisis had met haar intrede in Nederland minder dan drie weken nodig om 70 miljard bij de Staat los te peuteren, pakweg hetzelfde bedrag dat aan de gezondheidszorg wordt besteed.
Kortom, de kredietcrisis wordt veel serieuzer genomen dan alle andere crises bij elkaar. Dat is deels vanwege de urgentie, deels vanwege politiek opportunisme. Het is vooral omdat de economie het aller-belangrijkst is voor de samenleving. Terecht, de economie heeft in de geschiedenis een hoofdrol gespeeld in de gezondheid van diverse grote imperiums. Het is simpelweg het verschil tussen brood en spelen. De kredietcrisis is brood, de andere crises zijn spelen.
Het aloude adagium gaat dus nog steeds op: alles moet wijken voor de economie. Goed dat de prioriteiten zo liggen, ook al zijn de genomen maatregelen zeker niet altijd het meest verstandig.
Wie nu op het vermeende graf van het Kapitalisme danst zou nog wel eens flink teleurgesteld kunnen worden. Salon-idealisme verdwijnt als we het zelf slecht krijgen. De economie redden kan eigenlijk alleen maar met meer vrije markt. Straks zijn we allemaal weer kapitalist, uit pure noodzaak.
Elsevier
DrNomad 08:52 economie, huizenmarkt, kredietcrisis No comments
donderdag 2 oktober 2008
woensdag 1 oktober 2008
De Opgewonden Socialist
DrNomad 00:10 economie, kredietcrisis, overheid, politiek 11 comments
Zwarte Maandag was toch vooral een dag waarop je aan de radio of buis gekluisterd zat, om tot de conclusie te komen dat de Mainstream Media alleen maar de linkse invalshoek vertelt van wat gisteren al op het internet stond. Toch indrukwekkend, de Amsterdamse AEX op bijna 9% verlies, de DOW in New York op circa 5% verlies, en iBovespa, de beurs in São Paulo leed 12% verlies.
Op de dag dat Fortis bijna werd genationaliseerd, werd bekend dat het Amerkaanse Huis van Afgevaardigden tegen het “reddingsplan” hadden gestemd. Al weken werd op Amerikaanse weblogs campagne gevoert “Write your man in Congress”, om de politiek toch vooral te vertellen geen “penny” belastinggeld naar Wall-street te sturen.
Ondertussen deed Bos (PvdA, socialistisch), samen met Belgisch Minister van Financiën Didier Reynders (partij MR, socialistische francofielen) en Jean-Claude Juncker (partij CSV, Christen Socialisten Luxemburg) met Fortis, wat de Britse Gordon Brown (Labour, socialistisch) al had gedaan met hypotheekbank Northern Rock: nationaliseren. De socialistische Benelux nationaliseerde Fortis, in de vooravond dat Amerika haar foute schuldpapieren zou nationaliseren met een reddingsplan van $700 miljard.
Socialist Barrack Obama was vanaf het begin al voor het “redding”-plan. Toen McCain zijn campagne stopzette en in verband met de crisis naar Washington ging, brak na het partisaanse “fotomomentje” meteen ruzie uit in de achterkamers. McCain zou de “redding” tegenhouden. McCain draaide later misschien wel een beetje bij, maar hij was initiëel helemaal geen voorstander van het “redding”-plan. Zijn partij-genoten in Congress hebben uiteindelijk het vuile werk afgemaakt.
Wie de kredietcrisis al een beetje langer volgt, heeft gezien dat onder leiding van George W. Bush, al enkele typisch Keynesiaanse maatregelen zijn genomen. Socialistische maatregelen dus. Dat zijn typische maatregelen die bedoeld zijn als een “quick-fix” van de economie.
Wat George Bush tot het socialisme heeft bekeerd is niet helemaal duidelijk. Voor wat betreft de socialistische politici in de vrije wereld is het van het zelfde laken en pak. De vrije markt, het kapitalisme doet alles verkeerd en heeft niets geleerd uit het verleden. En natuurlijk kunnen alleen politici de dag nog redden.
Vooral quick-fixen vinden ze leuk in de politiek. De politiek heeft wat dat betreft geen lessen geleerd uit het verleden of zijn daar uit eigenbelang Oost-indisch blind voor.
De quick-fix van Herbert Hoover ná de Wall-street crash in 1929 bestond uit een aantal overheidsprogramma’s waarvan er geeneen geslaagd is. Hoover’s overheidsmaatregelen hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat de effecten van de crash harder en dieper ingrepen in de economie, waardoor “The Great Depression” uiteindelijk langer heeft geduurd dan nodig was. Die periode was overigens weer wél goed voor de opkomst van het socialisme.
Tijdens de economische crisis in de jaren zeventig werden er ook quick-fixes toegepast: prijsregulering, minimum en maximum prijzen en nog veel meer. Wegens lage inkomsten konden boeren geen kippenvoer meer betalen en verdronken honderden kuikens in een nabij gelegen sloot. Margeret Thatcher en Ronald Reagan hebben uiteindelijk de rotzooi opgeruimd door regels te schrappen.
De krediet-crisis is in de eerste plaats ontstaan door uit Staatswege opgelegde “zorg voor de armen”. Daarna hebben banken geprobeerd om hun schade weg te werken. Het is niet de eerste keer dat de Staat zich bekommerd om de armen, en dat later de hele boel ontploft. Het gebeurt momenteel ook in Venezuela, het is een aantal keer voorgekomen in het Sovjet-tijdperk en Europa zal eraan moeten geloven als gevolg van demografische veranderingen. Wanneer de Staat zich bezighoudt met armenwelzijn, dan borrelt de schade vroeg of laat naar boven. Politici zullen dat soort lessen uit het verleden nooit leren, de feiten passen niet bij hun mening.
We moeten ook niet teveel vertrouwen scheppen in de quick-fixes van de overheid. Neem bijvoorbeeld Fortis. De Staat neemt een minderheidsbelang van 49%. Er worden overheidsfunctionarissen in de Raad van Commissarissen geplant. Wie stuurt die functionarissen aan? Uiteindelijk politiek den Haag. Niet voor niets werd in de uitzending van Pauw en Witteman op 29/9/2008 al door Femke Halsema en hartsvriendin Liesbeth van Tongeren (Greenpeace) hardop gedroomd van nieuw milieuvriendelijker financiëel systeem. Als de politiek aandeelhouder is van een bank, kun je die bank laten doen “wat de bedoeling is”, in plaats van dat je als politicus moeilijke wetten moet bedenken die bovendien allerlei onbedoelde bij-effecten heeft. Een tijdelijke maatregel? De idealist heeft daar geen belang bij. Een altruïst met een belangrijke minderheidsstem op de Commissaris-stoel, dat biedt ongekende mogelijkheden! Je kunt met andermans geld de wereld gaan verbeteren, en de mensen komen hun geld zelf brengen, in plaats van dat de fiscus het moet ophalen! Hoe zal het met de Bos-belasting vergaan, als diezelfde Bos nu al voor een groot deel jouw geld beheert.
De quick-fix van Bos en collega-socialisten bevestigd alleen opnieuw de rol van de Staat. Als je een papiertje op de grond gooit, dan zorgt de Staat ervoor dat het wordt opgeruimd. Zo ook met armoedebestrijding en omvallende banken.
Het geluk voor het volk en de rommel voor de Staat. Wat zouden Kapitalisten moeten leren?
De krediet-crisis zou het einde zijn van het “casino-kapitalisme”, het “roof-kapitalisme”, het “graai-kapitalisme”. De socialisten zijn er duidelijk opgewonden over, ze voelen momentum, ze willen zien dat hun prophecy wordt fullfilled. Gelukkig staan de socialisten aan de kant van goed, althans dat vinden ze zelf, want anders zouden ze ervan beschuldigd worden dat ze een crisis in eigen voordeel misbruiken. Zoiets doet natuurlijk alleen de boosaardige Bush.
Natuurlijk vindt men het in Nederland dan ook verschrikkelijk, dat het lot van de wereld wordt bepaalt door slechts 228 mannen en vrouwen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Maar de socialist koestert zijn hoop.