Ongeveer 35 jaar later zijn TROS en Avro gefuseerd, en een woordvoerster van de Avro zei dat ze erg veel willen investeren in Kunst en Cultuur. Is de Avro links geworden, dacht ik toen ik dit hoorde. Ik hoef geen antwoord op die vraag. Want waarom zou je met 66 Tv-kanalen in het standaard pakket, je druk maken over een reliek uit de twintigste eeuw, die duidelijk alleen bezig is met zelfbehoud. Net als de rest. Tussen de boekjes van Lego Star Wars, Cosmopolitan en Hobby-magazines staan de Televisie gidsen eenzaam te concurreren, op de tijdschrift afdeling in de supermarkt, pronkend met de zoveelste oninteressante Tv-persoonlijkheid die is geïnterviewd op de cover. Het zijn net cassettebandjes. Gebruikt iemand dat nog?
Hetzelfde gevoel heb ik met de aanstaande verkiezingen van 15 maart 2017. Na jarenlange bezuinigingen, belastingverhoging, is de Nederlandse Staatsschuld nog steeds torenhoog, maar naar één of andere maatstaf leent de Staat niet tot het gaatje, en dus is er een overschot! Er is geld over, als je niet maximaal leent. En dus gaan deze verkiezingen volgens de Kartelpartijen over uitdelen. De uitdeelpolitici weten op welke knoppen van de kiezers ze moeten drukken om hun stem binnen te hengelen. Behalve de VVD die vóór lastenverlichting is, maar alleen wil samenwerken met een partij die tégen lastenverlichting is. Veel VVD kiezers hebben inmiddels wel begrepen dat de VVD een soort discount-socialisme biedt. Het debat gaat ook niet meer over verdienen versus verdelen, de oude links-rechts tegenstelling. Tegenwoordig zijn we allemaal links en houdt de Avro zich bezig met Kunst en Cultuur.
De Kartelpartijen weten ieder zichzelf wel weer te positioneren in de campagne. Maar waar is het feest van de democratie? Sinds de verkiezingen van 2002, waar de LPF sterk won, zijn er talloze verkiezingen, campagnes en debatten geweest. Eén ding waar Diederik Samson gelijk in had, was dat de mensen een beetje verkiezing moe zijn.
Hoe geloofwaardig is de politiek die iedere twee jaar met grote verhalen komt, en tijdens het spel de coalitie opbreekt wegens partijbelangen of persoonlijke redenen. Of op de momenten die er toe doen meedelen, mag niet van Brussel, moet Europees geregeld worden, kan niet wegens internationale verdragen. Messias tijdens verkiezingen, lulletje rozenwater in de Kamer.
Wat heb je overigens aan geloofwaardigheid als je er niks voor koopt. Stemmen gaat over je eigen portemonnee, hoeveel belasting je wilt betalen, hoe solidair je je voelt met de doelgroepen waar de Staat het geld aan uitgeeft. Je kan een politicus aardig vinden die voor saamhorigheid is. Maar daar heb je net zo weinig aan als een politicus die voor wereldvrede is. Hij kan die dromen niet realiseren, dus je weet niet wat ie wél gaat doen als ie gekozen is.
En dan ook nog de decennia lange schoffering van de blanke heteroseksuele man, beschuldigd van allerlei narigheid, alleen maar om de belasting te verhogen en de buit aan doelgroepen te geven. Met hetzelfde soort leugens wordt van tabaksaccijns beweert dat ze voor de volksgezondheid zijn, of snelheidscontroles voor de veiligheid. Nederland is alleen nog maar een kleptocratie. Niets kan de belastingen nog draconisch omlaag krijgen voor de consument, geen bezuinigingen, geen privatiseringen, geen besparingen, geen VVD.
Voor de kartelpartijen gaan deze verkiezingen over zelfbehoud. Dat gaat niet alleen over de eigen partij, maar ook politieke relaties met verenigingen, vakbonden en kerken, en publieke omroepen.
De Kartelpartijen zijn tegen draconische lastenverlichting voor consumenten, want zij beschermen de belangen van subsidieontvangers. Ze hebben er zelfs geen aansprekend verhaal meer voor. De politiek heeft het volk toch niets te bieden dan een beetje valse hoop. De linkse strategie om vijanden net zo lang voor fascist uit te maken, totdat ze op de goede partij stemmen, werkt niet meer. Grote nieuwkomers als PVV en 50Plus laten zien dat kiezers na de feiten en debat hun keuze hebben gemaakt en geen zin hebben in concessies.
Twee derde van de kiezers zweeft. Dat maakt van de uitslag op 15 maart een toevalstreffer. Buiten de partijen met redelijk trouwe aanhang gaan er nauwelijks echte leiders of vertegenwoordigers de Kamer in. De Kartelpartijen weten dit dondersgoed. Het gaat om de stoel te bezetten. De bestuur partijen zijn daarom vooral bezig met elkaar. Gemakzuchtig hebben ze groepen kiezers al opgegeven. “die stemmen toch niet op ons”, wat al aangeeft dat deze politici zich niet met kiezers bezighouden.
Politici en kiezer geven wat dat betreft niet zoveel om elkaar. Ze zijn een verre kennis van elkaar. Geen wonder dat verkiezingsbeloftes nog serieus worden genomen. Niemand kijkt nog naar CPB doorrekeningen van programma’s, want er komt toch niks van terecht. Sommige partijen slaan die doorrekening al over en daar mist niemand iets aan. Het zou me ook niets verbazen als de kiezer zich ook niet meer laat manipuleren tot strategisch stemmen; want tegenpolen VVD en PvdA gingen de vorige keer ook samen.
Het partijkartel van inwisselbare politici heeft zichzelf zo irrelevant gemaakt, dat alleen de nieuwkomers en (relatieve) buitenstaanders deze verkiezingen nog een beetje interessant maken.
Wees eerlijk, buiten persoonlijke successen of drama’s, wat geeft het of CDA groter wordt dan D66 of Groen Links, of iets anders. De zwevende kiezer zal er niet wakker van liggen. En dat is ook weer fijn voor de politicus, want die kan zich op belangrijkere dingen gaan richten dan de mening van het volk.