Ik lees niet vaak het Volkskrantje, maar soms open ik de
website en scheer langs de koppen van de opinie artikelen. Al weken, maanden worden
die koppen vooral gevuld met “kritiek op de blanke”. En dat is toch wel raar.
Want de lezers van het Volkskrantje zijn zelf ook overwegend blank. Het is het
kerkblaadje van de linkse Sociaal Liberale beweging. Zeg maar mensen die zich
aangetrokken voelen tot PvdA, D66 en Groen Links. Het is vooral blanken die
kritiek geven op blanken, en af en toe een (niet-blanke) allochtoon, mits
goedgekeurd door de blanken.
Het is logisch dat blanken die zich in de “publieke sfeer”
bevinden dit allemaal prima vinden. Wilders staat hoog in de peilingen en als
die inderdaad zijn zin krijgt dan gaan er vele banen verloren. Dus een blanke
die blanken beticht van racisme uit angst voor verlies van het eigen baantje is
wel enigszins logisch. Een verhaal zonder egoïstisch component is
ongeloofwaardig.
Maar hoe zit het met de lezers van het Volkskrantje? Hoe zit
het met de kiezers van de Sociaal Liberale familie, die niet direct in de “publieke
sfeer” zitten? Wiens brood men niet eet, maar er wel op stemt?
Babyboomers – een belangrijke lezersgroep van het
Volkskrantje – hebben het diepste geloof dat de blanken alles in de
geschiedenis fout hebben gedaan. Of in ieder geval heel veel om de blanke met
een erfzonde op te zadelen, namelijk een schuldgevoel. De waarheid over het
verleden, de nuances, de goede dingen die blanken hebben gedaan, vinden ze niet
zo belangrijk. Het gaat erom dat je je schuldig voelt, en dat je daardoor
gemotiveerd wordt, om het beter te doen. Sterker, goede bedoelingen zijn vaak goed
genoeg, goede resultaten zijn meestal niet zo belangrijk. En dan is er
natuurlijk het oorlogstrauma. De Tweede Wereld Oorlog is veroorzaakt door
nationalisme en de Holocaust door racisme. En daarom is racisme het
allerbelangrijkste probleem. Jongere generaties worden door het geloof van de
babyboomers meegesleept, zij hebben geen trauma’s van zichzelf.
Het plan voor betere blanke is de verklaring waarom alleen
blanken dader kunnen zijn in een racistisch conflict, en nooit slachtoffer. Natuurlijk,
blanken racisme-slachtoffers zullen heus wel bestaan, en donkere mensen zullen
onderling ook wel discrimineren. Maar dat is niet interessant, want het voegt
niets toe aan het geloof dat de blanken van deze tijd het beter moeten doen dan
die van de vorige tijden. De diepgang is in de jaren wel wat verloren gegaan, het
is simpeler geworden. Deze mensen houden van Obama omdat hij donker is en het goede
beloofde; de resultaten zijn alleen interessant als ze goed uitkomen.
Doorontwikkelingen hebben er ook voor gezorgd dat het plan
voor de goede blanke mens enigszins aan het ontsporen is. Sommige
actie-groeperingen botsen met de blanke cultuur, en andere nemen zelfs
anti-blanke standpunten in, zeg maar rustig racisme tegen blanken. Ook al zijn
deze groeperingen marginaal, men voelt blijkbaar dat de tijd rijp is, of het
klimaat gunstig. Het lijkt mij dat racistische discriminatie van blanken ook
niet past in het grote plan om goede blanken van deze tijd te zijn, of te worden.
Mooi voorbeeld is de “Zwarte Pieten” discussie, waarbij volk duidelijk een hele
andere mening heeft dan volksvertegenwoordiging.
Het is dus ook logisch dat “moderne” feministen vooral
strijden tegen blanke mannen, en zich niet zo druk maken over moslimmannen die
hun vrouw slaan. Waarom feministen zich niet willen bezighouden met moslims? Niet
alleen omdat het ruikt naar “indirect racisme”, maar het is vooral in strijd
met verschillende agenda’s. Als het Volkskrantje ervoor kiest om via de opiniepagina’s
de blanke man aan te klagen, in de hoop dat dit helpt in de strijd tegen
Wilders, dan heb je niks aan een feministische aanklacht die indirect Wilders
gelijk geeft. Wilders leidt tot verlies van goede-bedoelingen banen, weet u
nog? Wat heb je eraan als moslima’s het winnen van de moslimmannen? Iedereen
weet dat de meerderheid van die moslimmannen arm is, dus bij winst leidt het niet
tot een herverdeling van welvaart en macht, en dus ook niet tot nieuwe ambtenarenbaantjes.
Er is geen linkse agenda die wint als feministen de strijd aan binden met
moslimmannen. U dacht toch niet dat feministen opkomen voor vrouwen?
Niet alleen bij de feministen gaat het over de herverdeling
van geld en macht, maar dat geldt voor de antiracisten natuurlijk ook.
Antiracisme kiest niet voor niets de blanke als vijand, dat is bepalend voor
wie moet betalen en wie mag ontvangen. Voor de grote meerderheid is het nooit
de bedoeling geweest dat antiracisme zou omslaan in anti-blank racisme, maar
wel dat blanken met geld en macht zouden betalen voor de andere, minder
gefortuneerde groepen. Dat Obama President mag zijn, is de blanke die met zijn
goede hart, die ander ook eens iets leuks gunt.
Maar waarom het Volkskrantje het antiracisme laat doorhangen
naar anti-blank racisme is nog steeds een goede vraag. Wie denkt men te
bereiken? Is het de concurrentie met De Telegraaf? Richt men zich op
twijfelende Wilders-aanhangers? Probeert men de eigen lezers een gevoel van
bevestiging te geven, “wij staan aan de goede kant”?
Het is wat minder bekend hoe verstrekkend de gevolgen zijn, maar
YouTube en Netflix hebben medialand stevig opgeschud. De jongere generaties
kijken steeds minder Televisie, lezen steeds minder kranten. En de ouderen gaan
daar wel mee door. NPO “Max” is gigantisch gegroeid. SBS presteert matig en RTL
doet het relatief goed omdat ze de enige broadcast club in Nederland is die
continu probeert te innoveren. Promoteams die -gratis- kranten uitdelen in
winkel centra kunnen vaak hun waar niet kwijt. Volkskrantjes worden vooral
weggegeven aan “oude mannetjes in de 70”. Debat-televisie is tegenwoordig een
grote freak-show. Hysterische media is veel geschreeuw, die steeds minder gehoord
wordt.
Sommigen noemen het “individualisme”, ik noem het “ontleiding”.
Er zijn twee partijen die slecht af zijn als kranten verdwijnen, de kranten
zelf en onze leiders die deze kranten nodig hebben om het volk bij hun werk te
betrekken. Zo ook zijn er steeds minder lid van de vakbond, een politieke
partij, een kerk. Steeds meer mensen worden ZZP’er, of gaan in dienst maar zien
een baantje als tijdelijk.
De trend is meer het eigen heft in handen nemen in
plaats van loyaliteit aan leiderschap. Men prefereert Pleasure boven Conflict.
En het “publieke debat” is alleen maar conflict natuurlijk.
0 reacties:
Een reactie posten