Verkiezingen voor de deur, het volk mag wederom haar misleiders kiezen. Dat krijg je er van als je hoog in de peilingen staat. Wilders zet een metafoor neer, en de hele Tweede Kamer staat vervolgens bij de interruptiemicrofoon, om schande te spreken dat Wilders nu juist die metafoor gebruikt.
Een journalist is door de Taliban verkracht. Later wilde ze in de pers deze gebeurtenissen nuanceren met de opmerking dat ze verder wél met respect is behandeld. Dit verhaal stond in Wilders’ betoog als model voor hoe de regerende elite met de problemen in de samenleving omgaat. Stockholm syndroom, een vreselijke geschiedenis goedpraten, wegkijken, nietsdoen. En het is waar.
De Kamer trapte er met beide benen in. Halsema (Groen Links), “de journalist is niet hier om zichzelf te verdedigen”. Net zo min zijn de inwoners van Amersfoort aanwezig in de Tweede Kamer, om zichzelf te verdedigen, als Groen Links spreekt over de dreiging “Amersfoort aan Zee”. Net zo min waren de nabestaanden van de slachtoffers van 9/11 aanwezig in de Tweede Kamer om zichzelf te verdedigen, toen het debat over de JSF ging. En zo ook waren zowel daders als slachtoffers niet in de arena van de Tweede Kamer aanwezig, toen men het straatterrorisme in Gouda besprak.
Mariët Hamer van de PvdA zei, “u beschuldigd de journalist, en die is slachtoffer”. Wilders sprak dat tegen, natuurlijk niet, de Taliban is schuldig. Maar als slachtoffers gekke dingen gaan zeggen, dan mag je daar best iets over zeggen.
Een kleinere notendop is niet mogelijk. Wilders beschuldigd de politieke elite, en de elite laat meteen zien dat beschuldiging terecht is. Briljant.
Een heleboel maatschappelijke problemen worden veroorzaakt door de heiligverklaring van slachtoffers, en is tegelijkertijd is dat ook de reden om niets aan problemen te doen.
Tegen zo’n irrationele houding helpt geen redelijkheid. De beste strategie is de frontale confrontatie, de mokerslag, en het uithoudingsvermogen totdat de scheurtjes kraters worden. Wilders had wederom gelijk.
Een journalist is door de Taliban verkracht. Later wilde ze in de pers deze gebeurtenissen nuanceren met de opmerking dat ze verder wél met respect is behandeld. Dit verhaal stond in Wilders’ betoog als model voor hoe de regerende elite met de problemen in de samenleving omgaat. Stockholm syndroom, een vreselijke geschiedenis goedpraten, wegkijken, nietsdoen. En het is waar.
De Kamer trapte er met beide benen in. Halsema (Groen Links), “de journalist is niet hier om zichzelf te verdedigen”. Net zo min zijn de inwoners van Amersfoort aanwezig in de Tweede Kamer, om zichzelf te verdedigen, als Groen Links spreekt over de dreiging “Amersfoort aan Zee”. Net zo min waren de nabestaanden van de slachtoffers van 9/11 aanwezig in de Tweede Kamer om zichzelf te verdedigen, toen het debat over de JSF ging. En zo ook waren zowel daders als slachtoffers niet in de arena van de Tweede Kamer aanwezig, toen men het straatterrorisme in Gouda besprak.
Mariët Hamer van de PvdA zei, “u beschuldigd de journalist, en die is slachtoffer”. Wilders sprak dat tegen, natuurlijk niet, de Taliban is schuldig. Maar als slachtoffers gekke dingen gaan zeggen, dan mag je daar best iets over zeggen.
Een kleinere notendop is niet mogelijk. Wilders beschuldigd de politieke elite, en de elite laat meteen zien dat beschuldiging terecht is. Briljant.
Een heleboel maatschappelijke problemen worden veroorzaakt door de heiligverklaring van slachtoffers, en is tegelijkertijd is dat ook de reden om niets aan problemen te doen.
Tegen zo’n irrationele houding helpt geen redelijkheid. De beste strategie is de frontale confrontatie, de mokerslag, en het uithoudingsvermogen totdat de scheurtjes kraters worden. Wilders had wederom gelijk.