De hoofdreden van de ontslaggolven in het bedrijfsleven is te weinig geld. De ene keer leidt dat tot faillissement, de andere keer tot bezuinigingen, om inkomsten en uitgaven met elkaar in verhouding te brengen.
Een vierdaagse werkweek klinkt mooier dan het is. Als bedrijven zeggen, we werken 40 uur per week, met vierdaagse werkweken, dan wordt de vijfde dag opgevuld met nieuw personeel; zo is de gedachte.
Aangezien gebrek aan geld een probleem is, zal die vierdaagse werkweek niet worden ingevoerd zonder verlaging van de salarissen. In geval van een vierdaagse werkweek met behoudt van salaris, gaan mensen minder werken voor hetzelfde geld, ofwel minder productie tegen dezelfde kosten. Het gebrek aan geld blijft bestaan bij de werkgever die daarom ook geen nieuw personeel zal aannemen.
De vierdaagse werkweek zal dan ook alleen lukken als de mensen die nu nog een baan hebben, een salarisverlaging krijgen. Zo’n salarisverlaging vindt plaats bij gelijkblijvende prijzen, van brood, melk, huur en hypotheekschuld. De werkenden komen op die manier plan in vrijwel dezelfde financiële problemen, als iemand die net zijn baan is kwijtgeraakt.
Als het plan doorgaat, wat niet zo’n hele grote kans van slagen heeft, dan wordt de vijfde dag gebruikt om werkloosheid te verminderen. Als je overheid bent, dan is dat natuurlijk een uitstekend plan. De sociale zekerheid was in goede tijden al vrijwel onbetaalbaar, maar nu de Staatsinkomsten teruglopen en de Staatsschuld steeds groter wordt, komt het einde van de doodlopende straat wel heel snel dichtbij.
Iemand die werkloos is kost geld, iemand die werkt levert geld op, voor de overheid. Als werklozen worden gebruikt om de vijfde dag van de vierdaagse werkweek op te vullen, dan groeien de Staatsinkomsten zeker niet (het geldgebrek van bedrijven blijft immers gelijk), hetzelfde bedrag aan belastingen wordt door meerdere mensen opgebracht. Het is wél een besparing op de overheidskosten door de daling van werklozen en uitgaven aan uitkeringen. De rekening van het vierdaagsewerkweek plan komt terecht bij degenen die op dit moment nog werken, want die krijgen een salarisverlaging; dat is althans het enige scenario waarin het plan zou kunnen werken.
Overigens kun je je afvragen wat voor zin het dan nog heeft om te werken. De vierdaagse werkweek kost je 20% van je salaris, terwijl de WW je 30% van je salaris kost. Een werkweek van ongeveer drie en een halve dag, levert net zoveel op als niets doen in een WW uitkering. Die twee bedragen liggen zo dicht bij elkaar, dat mensen heel onverwachtse overwegingen kunnen gaan maken. Het ligt ook niet voor de hand dat werklozen geholpen zijn met de vijfde dag. Als ze als opvulling worden gebruikt voor de vijfde dag, dan zijn ze opeens werkend, en dan gelden dezelfde nadelige regels als voor alle andere werkenden: salarisverlaging ten opzichte van het eerder verdiende salaris. Dat leidt hooguit tot een miniscule financiële verbetering ten opzichte van de WW, waarvoor je ook nog eens vroeg uit je bed moet komen.
De politiek kan ook belastingverhoging overwegen. Probleem is wel dat belastingverhoging slecht is voor de economie en banen vernietigd. Ontslagen vallen immers door een gebrek aan geld, met belastingverhoging voor bedrijven wordt dat geldgebrek alleen maar groter.
Belastingverhoging voor consumenten zorgt ervoor dat ze minder kunnen uitgeven, waardoor bedrijven minder gaan verdienen en het gebrek aan geld bij de bedrijven oploopt. Uiteindelijk hebben hogere belastingen op die manier ook tot gevolg dat de Staatsinkomsten dalen, mensen stoppen gewoon met handelingen waarover belasting wordt betaald. In goede tijden konden de positieve krachten van het geld verdienen nog de pijn van belastingen verhullen. Dat kan nu niet meer.
De Politiek zou ook belastingverlaging kunnen overwegen; maar zolang de PvdA en ChristenUnie op het pluche zitten, zal dat niet gebeuren.
Hamer’s plan is niet voor niets een kostenbesparing voor de overheid, ten nadele van degenen die nu nog werken. Dat is volgens de “sterke schouders” doctrine; waarin succes wordt bestraft en nietsdoen wordt beloond.
Wat blijkbaar wel tot de top van de PvdA is doorgedrongen: zo kan het niet meer met de financiën. Maar het blijft zorgwekkend dat de PvdA de rekening graag neerlegt bij haar vijanden, om hun vrienden te beschermen. Houd alleen goed in de gaten wie de vrienden van de PvdA precies zijn. Hamer’s plan benadeelt iedereen (dus ook werklozen) ten behoeve van de overheidsfinanciën.
0 reacties:
Een reactie posten