Wie betaalt die bepaald. Het is een oude wetmatigheid die nooit is weggeweest. Wie de film van Reporter heeft gezien, ziet een beperkt patroon. Vanuit het Midden-Oosten worden grote sommen geld in Nederland geïnvesteerd. Ondertussen maken wij ons druk over toenemende Islamisering.
Andere mensen maken zich druk over oprukkende Amerikanen met hun Cross-border-leasing. Door een maas in de Amerikaanse belastingwetgeving, kopen Amerikaanse partijen, onder andere Europese energiebedrijven op en leasen dit weer terug aan de oorspronkelijke eigenaar. Een win-win situatie voor beiden, maar de Amerikaanse invloed neemt toe.
Weer andere mensen maken zich druk om de oprukkende macht van de Russen, die hun gasleveranties gebruiken voor politieke doeleinden. Georgië was bijna de klos met een koude winter zonder gas. Foute politiek is dure gasprijs, goede politiek is gas voor een fooitje en Moskou beslist. Rusland wil meer invloed in Europa, en zij zullen dit afdwingen met gasleveranties. Het is wel heel toevallig dat de Amerikanen op sleutelposities zitten door energiebedrijven op te kopen.
De Sociaal Democratie heeft altijd geld nodig, het is dus moeilijk geld te weigeren. Verschillende politieke kleuren hebben verschillende vrienden. We hebben deze liefdadigheid dus zelf binnengehaald. Ideologie en politieke correctheid is voor de plebs. Het grote geld voor vriendschap en invloed.
We moeten partij kiezen. Aan wiens kant staan we? Washington, Moskou, Teheran?
Eigenlijk willen we voor onszelf zijn. Maar wij zijn zelf een probleem. We kunnen alleen meedoen als we zelf genoeg geld hebben, en dat hebben we niet. Wegens onze zwakte en onze hunker naar zelfstandigheid, houden we krampachtig vast aan Europa; de kaartenhuis unie, geörganiseerd rond een papierberg.
Nee we hebben niet genoeg geld. KLM is naar Frankrijk, Spanje aast op KPN en ook groot-ABN-Amro bleek opeens een kleintje toen het spel wat ruwer werd. Vooral in Nederland houden we de dingen ook graag klein. En als je door die kleinigheid verzwakt, dan ben je wel aangewezen op vrienden.
Het is het verschil tussen Power en Plebs. De Powers krijgen wat ze willen, de Plebs willen wat ze krijgen. Het wordt ze in ieder geval aangepraat wat ze willen.
Maar feitelijk worden plebs domgehouden met onbenulligheid in het algemeen belang, met politiek gekleurde wetenschap en een aan de macht schurkende media. In de schaduwsamenleving woelt er oorlog.
De oorlog wordt uitgevochten met het grote geld. Nu kunnen we het geld dat in Nederland en Europa wordt geïnvesteerd nog beschouwen als ontwikkelingshulp voor ons arme socialisten. Later zal het Europese financiële slagveld blijken. Geldschieters verspreiden hun ideologie.
Via de sociaal democratie hebben we letterlijk onze ziel aan de duivel verkocht. God ging in de prullebak. De habbekrats voor onze nood zal later een groot-offer blijken. De plebs weten van niks, ze voelen het een beetje, maar laten zich liever voor de gek houden zolang de koelkast maar gevuld is.
Lopen we het liefste braaf achter de Amerikanen aan? Worden we liever ingepalmd door Brussel? Of zitten we het liefst onder de plak bij Moskou of Teheran?
Wat mij betreft kiezen we partij voor de Amerikanen. Dan kunnen we weer aansterken met behoud van onze vrijheid. Het instortend Europa is zonder ter zake doende visie. De andere imperialisten zijn slecht voor onze gezondheid.