De politieke uitdaging van vandaag, hoe voer je alsnog die Europese Grondwet in, zonder dat het volk in opstand komt.
Het is een scenario dat ik zelf ook had bedacht, en nu blijkt daar een grote kern van waarheid in te zitten. Hartong zit namelijk dichtbij het vuur.
Er is één element in het verhaal dat ik volstrekt niet begrijp. Jarenlang heeft de politiek maatregelen genomen onder het mom van “’t is impopulair maar het moet”. Blijkbaar durft men vandaag deze weg niet te bewandelen.
De laatste keer dat het volk -echt- in opstand kwam, was vlak na de moord op Pim Fortuyn. Hele groepen mensen trokken naar het Plein in Den Haag, om tegenover de Tweede Kamer hun geschokheid te betuigen. Dit ontaarde in gevechten met de Politie. Zo’n grote chaos was het nu ook weer niet. Het kostte een paar arrestaties en een auto ging in vlammen op. Dat was het dan.
Wat nu opstand? Zijn die politici daar echt bang voor?
Ik durf te wedden dat het Nederlandse volk heus niet naar het Plein komt, als onze regering alsnog die Europese Grondwet invoert. Er zal heel wat gemopper in de pers zijn, maar dat maakt weinig uit. Lubbers kreeg zijn 48 kruisraketten er ook doorheen, terwijl meer dan een half miljoen mensen [Word] hiertegen hadden gedemonstreerd.
Zijn de politici soms bang voor zetelverlies? Hallo! Ze zijn net begonnen! Als ze hun periode volmaken, dan zijn we vier jaar verder. Bij de nieuwe verkiezingen zijn de kiezers de invoering van die gehate Grondwet allang vergeten. Ik begrijp werkelijk de angst niet.
Ik hou niet van complottheoriën, maar het is zeker niet verkeerd om een ander mogelijk scenario uit te diepen. Dat politici in de outer circle in de ban zijn van angst, zou kunnen. Dat is een emotie die je kunt aanpraten. Maar tot de dag van vandaag verbaasd het mij nog steeds dat een regentenpartij als de VVD überhaupt heeft ingestemd met het referendum.
Ofwel men heeft werkelijk de negatieve sfeer in het land schromelijk onderschat, of die onderschatting was Haags toneelspel en een Nederlands NEE zou in ons voordeel kunnen uitpakken. Dat het NEE in ons voordeel uitpakt is overigens waar, we zitten in een sterkere onderhandelingspositie. De vraag is, of dit gegeven onderdeel is van een hoger spel, of dat dit slechts uitbuiting is van het moment.
Wat verder opvalt is dat de Britten ook niets van de Europese Grondwet moeten hebben. En die gaan weer bij de Amerikanen op bezoek, om hen op de hoogte te stellen van hun mening dat Europa niet meer als bondgenoot van de USA gezien moet worden. Conservatieve Britten zijn tegen een Europese Grondwet omdat er te weinig vrijhandel in zit (wat ze overigens van de héle unie zeggen).
Nederland is commerciëel en dus ook politiek zeer geörienteerd op de trans-Atlantische lijn. We richten ons sterk op London en Washington, en proberen er bij Berlijn en Parijs mee weg te komen. Binnen Liberale en Conservatieve kringen wordt steeds duidelijker dat het Europese project steeds minder om de handelsunie draait, en steeds meer om een Sociaal Democratische Heilstaat.
Een aantal Nederlandse politici zitten wellicht met irrationele angst, voor de kiezer of voor een opstand. Een briljant politiek strateeg, in de zogenaamde inner-circle zou wel eens blij kunnen zijn met het NEE uit de polder. En waarom ook niet. Het verstevigd onze onderhandelingspositie in Brussel, en het versterkt de vriendschappelijke banden met London, en dus indirect ook met Washington.
Als de inner circle kritisch over de EU denkt, dan is het Nederlandse NEE een handiger gebeurtenis geweest dan het scenario waarin politici een anti-Europese campagne zouden voeren. Met zo’n anti-campagne zouden we de gunst van Europese buurlanden onherstelbaar kunnen kwijtraken. Met ons NEE kregen we stoelen op de eerste rij, zonder de schijn van Euroscepsis te wekken.
Maar ja, dat is allemaal slechts theorie. En deze theorie is niet zonder bezwaren. Mijn grootste bezwaar is, dat je wel heel erg goed moet kunnen schaken, wil je zo’n vervolmaakt plan kunnen uitvoeren. Zo’n plan loopt grote risico’s om te falen.
In dit scenario speelt de gespeelde of zelfs reeële angst bij politici eenzelfde treuzelende factor als het NEE al veroorzaakte. We houden vast aan de gunst van onze buurlanden, maar onze positie wordt steeds sterker.
Goed, voor hetzelfde geldt zien we politici met gespeelde kiezersangst het moment uitbuiten dmv. treuzelarij. En misschien hebben ze wel echte kiezersangst, wat onbedoeld in treuzelarij ontaard.
Wat de achtergrond ook moge zijn, onderstussen krijgen we onder gunst van de buurlanden een sterkere positie. En dit is voorlopig een vrij stabiele de lijn in het spel.
Lastig als je het niet weet. Misschien zíjn de Haagse politici wel gewoon irrationeel bang, zoals Hartong dat schrijft. Dat zou kunnen, maar begrijpen doe ik het niet.
Overigens heb ikzelf NEE gestemd.
0 reacties:
Een reactie posten