Tegelijkertijd leven we in de week van de democratie, waarin een Burgermeester Referendum in Utrecht is mislukt omdat de buidelratten van de PvdA het volk een kunstje heeft geflikt. En in de periode dat er besloten is dat er geen nieuw referendum nodig is voor de eerder afgekeurde Europese Grondwet die een nieuwe naam heeft gekregen.
En dan lees je een artikel van Vrij Nederland, waarin de VVD haar zorgen uit over een vleugelscheuring, wat eigenlijk een probleem is van àlle partijen. En vorige week zaterdag zag ik op televisie een programma, ook over het Islamdebat, waarin twee intellectuelen heel erg elitair aan de keukentafel tot de conclusie kwamen dat de haviken fout zitten en de duiven gelijk hebben. In Nederland kunnen haviken geen gelijk hebben volgens de elite. Volgens Nederlandse begrippen is oorlog geen oplossing, erg dogmatisch eigenlijk.
Als je het mij vraagt is het harde Islam debat een uiting van het verschijnsel dat de het huidig democratische stelsel niet meer werkt. Wat willen de participanten van het Islam debat? Men wil het aantal medestanders vergroten, én dat deze medestanders actie ondernemen, ook al is dat heel simpel via de stembus.
En er is een tweede punt. Beide kampen zien compromis als een vorm van capitulatie. En terecht. Wie met terroristen onderhandeld zal uiteindelijk veel verliezen. De debaters zullen ongeveer in dezelfde lijn denken.
Het derde punt is toch ook wel zeer belangrijk. Wie er niet in gelooft dat praten helpt, stopt met luisteren naar de opponent. En je gelooft niet meer in praten, als praten niets of onvoldoende oplevert.
Dat laatste is wel belangrijk. Democratie was bedoeld om ervoor te zorgen dat machtsovernames geweldloos zouden verlopen. Het zwaard werd vervangen door stemrecht. Regeren van de meerderheid was met respect voor de minderheid; logisch want ook de minderheid kan met geweld de macht van de meerderheid ondermijnen. De minderheid moest er dus in geloven dat ze iets aan het democratische spel zouden hebben, alleen in die situatie zou de minderheid van ontwrichtend geweld afzien.
De boel pacificeren werd zelfs een doelstelling op zich. Dat is ook de reden waarom linkse gewelddadige activisten vaak hun zin krijgen, net als voetbalhooligans. Het pacificeren is een doelstelling geworden, prop alles maar in een debat.
Gooi daar bovenop de Calvinistische volksaard, waarin wij Nederlanders vaker onze principes belangrijker vinden dan de feiten, en je kunt “zonder consequenties” vasthouden aan je mening, in het debat.
Electoraal gezien nadert het hoofdstuk “zonder consequenties” zijn einde en tegelijkertijd wordt compromis vaker gezien als capituleren. Zowel de PvdA, de VVD krijgt klappen. Als je aan ze vraagt wat er speelt nav. de lage peilingen, hoor je maar al te vaak een antwoord “hoe het zou moeten zijn”. De lage peilingen geven aan dat er niet een kloof is tussen volk en politiek, maar een meningsverschil over hoe het zou moeten zijn. Politici houden zich dagelijks bezig met consensus onder elkaar, maar consensus richting het volk; via bijvoorbeeld introductie van een referendum, daar wil men niks van weten. Terwijl het volk simpelweg meer invloed wil.
De harde debatten over Islam, Global Warming, de rechtstaat, immigratie, belasting enzovoorts hebben wel degelijk effect. Een deel van het volk vindt feiten namelijk belangrijker dan principes. De harde toon hakt er wat dat betreft dan ook in. De grote winnaar in het medialandschap is de Telegraaf.
Terecht wordt gesteld dat het CDA momenteel nog gevrijwaard wordt van klappen in de peilingen, maar velen denken - met mij - dat dit slechts van tijdelijke aard is.
Veel Nederlanders blijven in vrede geloven, terwijl oorlog de oplossing is. Maar dat sentiment is aan het kenteren. Analisten menen dat de hedendaagse machtverschuivingen een conflict is tussen generaties, tussen oude en nieuwe rijken.
Eigenlijk is het een klassenconflict, tussen aristocratie en de middenklasse. En dat gaat niet alleen over geld, het gaat meer over macht. Gek genoeg proppen politici in hun analyse altijd een vorm van structuurdenken; het bestuur is zo en zo georganiseerd en dat vindt de kiezer leuk, of fylosoof A heeft dat en dat gezegd en daar herkent de kiezer zich in.
Geloof ik niks van. Slechts een klein deel van de middenklasse weet wie Thorbecke is. Slechts een klein deel van de middenklasse begrijpt wollige woorden, laat staan dat ze het ermee eens is. En dan nog. Wie niet voor de overheid werkt, zal zijn mening minder snel baseren op wat bestaande wetten voorschrijven, tenzij je een tevreden burger bent die liever accepteert dan conflicteert.
Als de analyse van de klassenstrijd - waarin ik geloof - inderdaad waarh is, dan kunnen we ons borst nat maken:
1) Ofwel we gaan over tot een verkiezingsuitslag waarin populisme een machtsfactor is. En dat betekent dat links het leven van rechts zuur gaat maken en andersom; reguleren tot het gaatje.
2) Of het einde van de democratie is ingeluid, omdat de aristocratie de machtsovername van de middenklasse niet accepteert en de macht in handen houdt tegen iedere prijs, dezelfde machtshebbers in een nieuw systeem dus;
3) Of de Fortuyn revolte wordt afgemaakt en er ontstaat een nieuwe stabiliteit.
4) Of Nederland raakt verkrampt in de aanhoudende instabiliteit van de macht.
Scenario 1 betekent een onvrij land, ook al staat rechts voor vrijheid. Scenario 2 betekent het einde van de democratie, en tegelijkertijd burgeroorlog op lange termijn. Scenario 3 betekent dat Nederland weliswaar sociale onrust, economische crisis, maar uiteindelijk herseld de stabilieit weer. Scenario 4 betekent dat het Nederlandse moraal verder zal afbrokkelen, totdat één van de andere scenario’s in gang wordt gezet.
Scenario 5 is, dat Nederland opeens inziet dat de klassieke partijen al die tijd gelijk hadden, waardoor ze nogmaals een kans krijgen. Dit betekent dus dat de middengroep zich massaal zou gaan conformeren aan de aristocratie, weer gaat luisteren en de bevelen van de aristocratie opvolgt. Ik heb het over conformeren en niet over de toevalstreffer “keuze bij gebrek aan beter”.
Scenario 5 is het scenario waarin de huidige aristocratie, de grachtengordel en de media het meest gelooft. Jammer dat er internet is.
Persoonlijk geloof ik het meest in scenario 2, en niet omdat ik dit scenario zo prachtig vind. De Nederlandse democratie is ontstaan om een revolutie te voorkomen. In die tijd, overal in Europa voltrokken zich democratische revoluties. Uit angst voor instabiliteit kreeg Thorbecke een Koninklijke opdracht om een nieuwe Grondwet te ontwerpen om revolutie in Nederland te voorkomen. Maar die democratie gaf wel de macht in handen van de destijdse aristocratie. Ook na algemeen stemrecht en stemrecht voor vrouwen kon de aristocratie de macht in handen houden. Maar met de hedendaagse ontwikkelingen lijkt het alsof de aristocratie behoorlijke offers moet brengen om in de pas te blijven. Dit kan op harde manier omslaan, desnoods met hulp van de overheid zelve. Dat zou betekenen dat de aristocratie bescherming krijgt van Nederlandse overheidsdiensten, zoals politie en leger. Het volk is ontwapend, en kan relatief dus weinig aanrichten.
É isso.
0 reacties:
Een reactie posten