Nederlandse film is niet mijn favoriet, maar de film komt uit 1975 en is daardoor net iets jonger dan ikzelf. Even kijken naar een Monique van de Ven zonder incontinentie-luiers was mijn gedachte. Maar ik wilde ook een stukje geschiedenis zien, wat onderdeel is van mijn eigen geschiedenis. Nou, het is inderdaad een ware reis door de tijd, nooit gedacht dat de film zoveel indruk op mij zou maken.
Het verhaal van de film is om te beginnen vol ellende van Nederland, uit de late periode van de 19e eeuw. Paul Verhoeven heeft dit gevoel uitstekend verfilmd. Het is ook een film die gemaakt is in mid-jaren zeventig van de vorige eeuw en ook dat proef je. Het is een aanklacht tegen vrouwenmisbruik in de 70's tijd van vrije seks. Het is een aanklacht van corrumperend kapitalisme in barre tijden, in de 70's tijd van Neomarxisme.
Het is ook prachtig om te zien hoe oude rijke stadsdelen van, ik denk Amsterdam Utrecht en den Haag in beeld komen. Geen verkeerslichten op straat, geen drempels of vrijliggende fietspaden. Het Nederland van die tijd had zo zijn eigen klassieke ambiance, en dat is wat ook ik ervan herinner. Tegenwoordig is het wat lastiger om dit soort films te schieten.
Het is ook de beginperiode van Nederlandse film, die zichzelf verkoopt met veel naakt en veel referenties naar seks, ook al is seks in de film regelmatig in ontegere omstandigheden. De film laat zien hoe Monique van de Ven, Rutger Hauer, Peter Faber, Carry Tefsen en nog veel anderen met hun carrière zijn begonnen. Als we door de tijd reizen naar het heden, of je hun product nu leuk vindt of niet, je kunt zeggen dat het de mensen goed is vergaan in de jaren daarna. Het mooie van de film is, je ziet het verhaal ván de film, en je realiseert ook het verhaal over de cast van de film.
Het verhaal zelf, inderdaad een schrikbeeld. Slechte economie, koude winters, je kunt bij een slechte economie beter arm zijn in Brazilië. De opkomst van het Communisme vanuit de armoede, heel herkenbaar van wat ik over deze periode gelezen heb.
Dan denk je, we hebben het momenteel zeker niet slecht. Niets mis met materialisme, zolang we bezig blijven draait de economie, voor ons allemaal. Aangezien de economie in Nederland pas echt goed ging draaien toen de babyboomers gingen werken, en later opnieuw goed ging draaien toen de kinderen van babyboomers gingen werken, dan zie je ook nog een ander schrikbeeld uit deze film. Monique van de Ven die vandaag een stuk ouder is. Aan alles komt een eind, de babyboomers gaan binnenkort massaal met pensioen. Dankzij het socialisme in Nederland legt dit een zware verantwoordelijkheid op de volgende generaties; als ze dat tenminste pikken.
Maar àls het misgaat, en die kans is best aanwezig, dan is precies die ellendige armoede van eind 19e eeuw ons schrikbeeld voor de toekomst.
In uit dit alles bij elkaar moet ik toegeven, dat Keetje Tippel best een indruk heeft achtergelaten.
0 reacties:
Een reactie posten