21 mei 2013. In de kantine van de golfbaan bij Elst, sprak onlangs een journalist een topman van Akzo Nobel te Arnhem.
Journalist: Hoe is dat nu gegaan met het vrouwen quotum aan de top, nadat het ingevoerd werd?
Topman: Nou, Akzo houdt zich uiteraard aan de wet. 40% van de Ondernemingsraad is tegenwoordig vrouw. En die vrouwen hebben een eigen hoekje, om te breien, punniken, haken en die nieuwste reclame folders door te nemen. Wat ze maar willen.
Journalist: Heeft Akzo soms huisvrouwen aangenomen?
Topman: Inderdaad. Het vrouwen quotum aan de top vereist namelijk alleen maar dat het vrouwen zijn. Dat quotum vereist geen kwaliteit. We mogen dus laag opgeleide vrouwen aannemen.
Journalist: Waarom hebben jullie geen vrouwen aangenomen met goede kwalificaties?
Topman: Nou, als die vrouwen de goede kwalificaties zouden hebben, dan hadden we ze ook wel aangenomen voordat het quotum werd ingevoerd. Maar ze hebben de kwalificaties niet. En de huisvrouwen kwamen ons beter uit.
Journalist: Is Akzo daarmee geholpen?
Topman: Ja absoluut. Die vrouwen hebben totaal geen verstand van bedrijfsvoering! Daarom is het zeer gemakkelijk om hen van een bepaald standpunt te overtuigen in de raad. Ze kunnen er weinig tegenin brengen. Plat gezegd, de mannen “adviseren” en de vrouwen stemmen er mee in. De mannen die wegens het quotum de ondernemingsraad moesten verlaten zijn niet helemaal vertrokken. Ze zitten via een constructie in een soort schaduwraad. Dus we voldoen aan het vrouwen quotum, maar in de praktijk zwaaien wij nog steeds de scepter. Met hetzelfde team. Dat was onmogelijk geweest als die vrouwen zogenaamd goede kwalificaties hadden gehad. Die zeuren teveel.
Journalist: Wat is er dan zo mis met goed gekwalificeerde vrouwen?
Topman: Nou, zoals ik al zei, als ze echt goed waren geweest, hadden we ze zonder dat quotum ook wel aangenomen. Maar punt is, ze vinden vooral zichzelf goed gekwalificeerd. En eigenlijk is dat niet zo. Een heleboel van die zogenaamd goed gekwalificeerde vrouwen zijn op één of andere manier idealistisch. Dat hebben we helemaal niet nodig. Op het topniveau heb je niks aan idealisme want mensen moeten gewoon presteren. We moeten winst maken. Als je soms de plannen van die zogenaamd gekwalificeerde vrouwen hoort; hun idealisme is eigenlijk alleen maar schadelijk voor het bedrijf. Het is dus goedkoper om een paar volgzame mutsen op die plekken neer te zetten, zodat we aan de wet voldoen.
Journalist: Dus het glazen plafond voor de carrière vrouwen bestaat nog steeds?
Topman: Nee. Het heeft nooit bestaan. Dat glazen plafond is er pas gekomen toen het vrouwenquotum werd ingevoerd. Toen de vrouwen naar de wetgever stapten, hadden ze besloten dat we er samen niet uitkomen. Dan denken wij ook, bekijk het maar. Het geeft al aan met wat voor slag je te maken hebt.
Die vrouwen willen privileges, in termen van macht, geld en status. Daarom is er geen vrouwenquotum voor de vuilniswagen. Ze willen alleen maar de voordeeltjes zonder ervoor te werken. Nou, dat soort vrouwen willen we natuurlijk niet binnenlaten. Aan de top is samenwerken erg belangrijk. En als je dan naar de wetgever rent, omdat je een keer je zin niet krijgt. Dat is een stijl waarvan we niet gediend zijn. Dat slag vrouwen houden we dus het liefst buiten de deur.
Journalist: Dus de vrouwen die zo graag wilden, krijgen uiteindelijk niet hun zin?
Topman: Correct. Maar we houden ons wel aan de regels.
Journalist: En die huisvrouwen, gaan die zich niet vervelen?
Topman: Dat is een risico. Als onze dames zich vervelen, zijn ze ook vatbaarder voor andere ideeën. Feministen van buiten het bedrijf zouden onze dames wel eens tot hun marionet kunnen maken, om zo alsnog de macht te grijpen binnen de raad. Om onze dames bezig te houden, sturen we ze regelmatig naar onbelangrijke cursussen. We laten ze ook meelopen met het middle-management, zodat ze zich vooral druk maken over alledaagse zaken en dus niet toekomen aan het grote verhaal. Het risico is dus afgedekt. En dan nog. Ze worden betaald om volgzaam te zijn. Als er eentje in opstand komt, dan wordt ze er gewoon uitgewerkt. Akzo is daarin niet uniek hoor, Unilever, Shell, ING, we doen het allemaal zo.
Journalist: Dank, voor dit interessante gesprek.
0 reacties:
Een reactie posten