Het model van de Staat-als-Kerk bevat een door mij eerder beschreven defect: het ontbreekt de Staat, en dus ook politici aan morele autoriteit. Een spiritueel opperwezen zal de toegeschreven eigenschappen niet verliezen wanneer een priester een fout maakt of een misdaad begaat. Dat is immers een daad van van de priester en niet het opperwezen.
Een politicus die een fout begaat, of de aanval van een rivaal niet kan afslaan, zal zijn geloofwaardigheid en dus ook al zijn autoriteit onder het volk snel verliezen, denk aan Ad Melkert die van Pim Fortuyn verloor. Het geloof in een politicus is tijdelijk en eindig en daarmee ook zijn morele autoriteit. Hedendaagse politici hebben daar nog meer last van, omdat de houdbaarheidsperiode door de jaren heen flink is verkort.
Het model van de Staat-als-Kerk zou ook wel getypeerd kunnen worden met de term “Aristocratische Democratie”, wat iets nauwkeuriger is. In weze is de Nederlandse parlementaire democratie naar dit model ontworpen toen Thorbecke de opdracht kreeg om een Grondwet te schrijven. Het is ook logisch dat er vanuit dat ontwerp een bestuurskaste is ontstaan.
Aangezien de bestuurskaste zich zorgen maakt over de actuele opiniepeilingen, is de vraag interessanter waarom een groot deel van het volk deze bestuurskaste verwerpt. Er is ook een langzaam krimpende grote groep die dit niet doet. Maar politici halen vreemde capriolen uit, zoals het bezoeken van televisie-spelletjes, zoals het maken van een mediaspektakel om beleid te verkopen, of het meedoen aan de Gay-parade in Amsterdam.
Het doet meer dan sterk vermoeden dat gevestigde orde erg veel aandacht heeft voor de groeiende groep die is afgestompt. Politici verzinnen nóg meer truukjes. Ze moeten authentieker zijn, geen stropdas dragen, zichzelf zijn in tweede-hands ogende bloemetjesjurk kleding, en columns schrijven voor media die de huiselijke kring van gezelligheid weten te betreden.
Maar al die truukjes worden op een simpele manier ontmaskerd. Als je naar een politicus kijkt op televisie of internet, stel dan de vraag: voor welke zaak zou deze politicus willen sterven. Luister daarna wat de politicus zegt en u krijgt antwoord. Veel politici zullen de indruk wekken dat ze helemaal niet willen sterven, en dat hun huidig beroep ook maar een baantje is. Die realiteit voedt aan de kant van politici de fundamentele uitholling van het Staat-als-Kerk model, dat zij zo graag wensen.
De regentekse politici wensen misschien wel een Staat-als-Kerk model. Maar de realiteit vormt een blokkade om moraal te cultiveren. Een aantal prominente Tweede Kamerleden vindt dat er meer respect in de samenleving moet komen, dat we onze normen en waarden moeten herontdekken.
Maar hoe moeten deze politici de rol van Staatspriesters oppakken in het Staat-als-kerk model als hun morele autoriteit zo vluchtig is als water?
In onze Aristocratische Democratie willen de politici het land leiden. Men wil regentesk bepalen wat goed is voor het volk. Hiervoor heeft men een hofhouding (de mainstream media) en fans van verschillende pluimage (deskundigen). Politici van de gevestigde orde hebben twee doelstellingen, het draaiend houden van de BV Nederland, plus de instandhouding van het sociale stelsel.
Het volk werkt hier niet altijd zo enthousiast aan mee. Om die reden introduceren politici NederGoelags zonder prikkeldraad. De samenleving is weliswaar niet maakbaar, maar wel kneedbaar. Om te kúnnen kneden hebben politici heel veel informatie nodig, over het gedrag van burgers, heel veel wetten nodig om burgers te dwingen tot een bepaald gedrag, en heel veel subsidies nodig om kunstmatige marktbehoeftes te creeëren in naam van het ideaal. Politici willen een meer deterministischer samenleving. Of het nu de kleur van het socialisme heeft, of een andere kleur, de doelstelling van de aristocraten is regeren om het regeren én om hun eigen dromen te verwezenlijken.
In het defensief van al dat overheidsingrijpen wordt altijd gezegd dat de markt geen waarde kan creeëren. Daarmee bedoelen politici concreet dat de markt geen prullen verkoopt die door politici leuk worden gevonden.
Waarde is het gevolg van liefde, of een variant van liefde. Het volk zal doorgaans meer van het pak koffie houden dat ze in de supermarkt koopt, dan van één of ander gesubsidieerd museum. Een pak koffie spreekt misschien niet tot de verbeelding, maar het door de elite verguisde product André Hazes wel. Zelfs de recensent van een voetbalwedstrijd krijgt op televisie meer spreektijd dan een politicus. En terecht. Politici doen allemaal dingen waar het volk niet van houdt.
Waarom houden burgers meer van een pak koffie dan van een gesubsidieerd museum? Dat komt simpelweg door het feit dat hun keuze voor het pak koffie hun eigen keus was. Meebetalen aan het museum is een keuze die door een ander wordt gemaakt. De hoogste kernwaarde van dé Nederlander is soevereiniteit, de perceptie van zelfbeschikking, in ieder denkbare interpretatie van dat begrip.
Is het fundamentele probleem van de gevestigde orde dat zij door vluchtigheid geen morele autoriteit meer heeft? Is het fundamentele probleem van de gevestigde orde dat zij haar eigen smaak aan de samenleving oplegt? Is het fundamentele probleem van de elite dat zij dingen waardeert waar het volk geen boodschap aan heeft?
Natuurlijk niet. Je kunt geen twintig fundamentele problemen hebben.
Het probleem van de elite is niet dat zij elite is, ook al wordt er -ook door mij- geroepen “weg met de elite”. Die roep is terecht omdat de elite niet overtuigd wil worden, de roep is meer “weg met dit idee-stelsel”.
Het probleem van de elite is, is dat zij is losgezongen van onze culturele kernwaarden, waar het volk halsstarrig aan vasthoudt; ondanks enige verwarring over die kernwaarden.
Het is tijd dat de elite stopt met het idee om het volk te leiden, dat is oude politiek. Het wordt tijd dat de elite het volk gaat dienen. Dat is nieuwe politiek waar Rita Verdonk vandaag het meest publiekelijk invulling aan geeft, ook al is dat soms experimenteel. Dat geef ik Verdonk mee, als overtuigd Fleur Agema (PVV) aanhanger. Dat is niet u-vraagt-wij-draaien!
Het hele Staat-als-Kerk model moet worden afgeschaft. Politici hebben invloed op de publieke opinie, maar slechts gedeeltelijk invloed op de publieke moraal. Politici kunnen hooguit het gevolg zijn van moraal, maar nooit de oorzaak, net als de kerk in civiele zin. Het onomstotelijke bewijs hiervoor is dat als een politicus een verhaal simpel wil vertellen, dan doet hij altijd beroep op een algemeen aanvaard moraal in de kwestie. De politicus doet dan een beroep op moraal dat er al is. Punt is alleen dat het volk donders goed weet dat de gevestigde orde politicus naast dit moraal ook nog eens duizend-en-één minder morele besluiten neemt.
Het graf van de aristocratische politicus ligt in het feit dat hij zegt dat absolute waarden niet bestaan en dat alles bespreekbaar is. Als alles bespreekbaar is, dan geldt dit ook voor de uitspraken van degene die zegt dat alles bespreekbaar is. Verwarring alom. Vroeger was het “gij zult niet doden”, tegenwoordig hebben we abortus en euthanasie, en we zijn nog trots ook op het feit dat het taboe goed is geregeld. Vroeger was het “gij zult niet stelen”, tegenwoordig verzinnen politici de gekste leugens om geld van het volk af te pakken. Verkrachting was fout, maar we legaliseerden prostitutie (wat volgens bepaalde argumentatie gelijkgesteld kan worden aan verkrachting). Het huwelijk was oorspronkelijk een instituut om op veilige manier kinderen groot te brengen, later werden daar fiscale rechten, eigendomsrechten en voogdij-rechten aan vastgeplakt. Gevolg is dat ook homoseksuelen wilden trouwen, om dezelfde rechten te krijgen. Het homohuwelijk staat haaks op de oorspronkelijke doelstelling van het huwelijk om kinderen in een veilige omgeving op te voeden.
De Nederlandse samenleving moet terug naar de zeven deugden, de zeven hoofdzonden en de zeven werken van barmhartigheid. Ze gelden nog steeds. Mensen moeten die deugden herontdekken door erachter te komen dat de zonde in hun nadeel is. De staat moet zich hervormen naar dit model en de verwarring wegnemen. De Staat zal nooit een kerk worden, maar ze kan wel meeliften op de morele cultivering die de kerk heeft bereikt. Zolang we morele waarden verwarren of relativeren, zal alles worden verward of gerelativeerd. Nederland raakt aan lager wal terwijl de Islam het stokje overneemt. Waar willen we als Nederlanders eigenlijk nog voor sterven. Kom aan de kinderen van het eerste de beste Tokkie-gezin en u heeft antwoord. Wat de politiek ook vindt, onze kernwaarden bestaan nog steeds.
De tijd is voorbij dat het volk tegen politici zegt “Houston calling Appollo”. Wil Appollo nog een rol van betekenis spelen, zal ze moeten antwoorden. Appollo moet nu besluiten om antwoord te geven. Als ze geen antwoord geeft, verliezen we Appollo in de ruimte, terwijl het leven in Houston na de rouw gewoon doorgaat.
3 reacties:
Het trieste is eigenlijk dat alles wat er op deze site gezegd wordt eerder gezegd is. Alles wat we nu meemaken kunnen we eerder ongeveer net zo terug vinden in onze geschiedenis.
Those who don't study history are destined to repeat it. Beter is nog 'Those who don't understand history are destined to repeat it'.
Omdat zo extreem weinigen de mens begrijpen kan er gebeuren wat er gebeurt. Het is nu toch niet meer te redden. Het enige waar ik me nog mee bezig houd is de komende tijd overleven en wellicht iets doen bij de opbouw om te zorgen dat dit nooit meer gebeurt.
Als 'oude man' (ik ben 64) pluk ik zo nu en dan een artikel van het web, om te zien wat er speelt. Deze keer was "Het defect.." aan de beurt van DrNomad. Ik heb daar precies een hele
middag voor nodig gehad.
DrNomad signaleert een geestelijk probleem- en maakt er een politiek verhaal van. In dat verhaal bevat iedere alinea een opsomming van mededelingen, wat heel moeilijk leest.
Maar.. inhoudelijk ben ik het wel eens met DrNomad: Met tekortschietende politici kun je geen staat ZIJN. De oproep van DrNomad, gericht aan het Nederlandse volk, leg ik naast mij neer. Een kapotte staat is geen politiek probleem, maar een geestelijk.
En hier ben ik tot een geheel andere conclusie gekomen, omdat ik geloof dat een staat (een staatkundige eenheid) geworteld moet zijn in het Koninkrijk van God. Waar Christus NIET regeert,
ontbreekt het grendel op de komst
van allerlei andere staatsvormen.
Geachte, dank dat u zoveel tijd aan mijn artikel heeft besteed. Ik heb inderdaad geprobeerd om veel dingen kort op te sommen. Dat heeft ook met het medium internet te maken, de meeste mensen vinden een verhaal langer dan anderhalf A4'tje langdradig. Ik doe meestal poging om die lengte aan te houden.
Dan uw conclusie. Ik moest er even over denken. Ik denk dat onze denkbeelden niet ver uit elkaar hoeven te liggen. Weliswaar ben ik zelf niet gelovig (ik geloof ook niet dat er geen God bestaat, ik geloof simpelweg niet).
Naar mijn mening zijn er een aantal Christelijk zeer gelovige landen die ik zou willen typeren als morele samenlevingen, de voor mij meest sprekende voorbeelden zijn de Verenigde Staten en Brazilië. Ze zijn geworteld in de Christelijke cultuur, zonder dat Jezus de scepter zwaait.
Het probleem met Nederland is, dat zij ontkerkelijkt is. In de jaren zestig van de vorige eeuw zette Nederland massaal God aan de kant. Het was de bedoeling van de babyboomers om het "zogenaamde" goede te behouden en het in hun ogen slechte af te schaffen. In de praktijk heeft deze generatie ook het goede afgeschaft.
De afschaffing van de deugden is nog verder versterkt door het sociale stelsel, die sociale binding tússen mensen onderling heeft afgezwakt. De binding tussen mensen en overheid is versterkt, alleen is dat geen morele relatie, maar een opportunistische relatie.
Hoe dan ook, Nederland kent een moreel vacuum. En politici denken dat zij dat gat kunnen vullen. Dit is iets waar ik zeer sceptisch tegenover sta.
De Staat verwortelen in God's koninkrijk vertaal ik vrij naar het model van de Verenigde Staten, al dan niet Brazilië. Dan heb ik het puur over het morele bewustzijn. Dat is in weze ook wat ik bedoel. Want ondanks dat Nederland ontkerkelijkt is, bestaan de klassieke deugden en zondes nog steeds. Er is alleen verwarring over. Mensen kunnen die deugden en zondes herontdekken, als ze maar bevestigd worden in de praktijk.
Dat betekent concreet dat mensen vaker de consequenties van deugden en zondes moeten voelen. Dat kan alleen als de Staat zich hier niet teveel mee bemoeit. De Staat verzacht momenteel de consequenties van zondes, en grijpt in bij de successen van de deugd.
Een Staat geworteld in het Koninkrijk van God zal dankzij het sterke atheïsme veel weerstand opwekken; juist omdat het de naam van God draagt. Wat zeker is, dat de waarden uit de Christelijke cultuur, ook onder atheïsten gedragen worden. Die klassieke waarden zijn geaccepteerd, zolang ze maar niet onder de vlag van God hangen, voor wat betreft de atheïsten. Het aantal atheïsten in Nederland ligt rond de 42% van de bevolking dus het is een groep waar rekening mee gehouden moet worden. In een vrije en morele samenleving lijkt mij dat samenwerking uit vrije wil voorop staat en niet de strijd van levensbeschouwingen.
Verder heb ik begrepen dat de Bijbel cq. de Christelijke cultuur niet bepaalde Staatstaken voorschijft. Dus zowel kapitalisme als socialisme worden door de Bijbel toegestaan. Uiteraard bestaan hier hele studies over en verschillende kampen; het feit alleen al dat er verdeeldheid bestaat betekent dat het antwoord niet voor de hand ligt.
In uw opvatting dat de Staat geworteld moet zijn in God's koninkrijk ga ik in mee als we het hebben over de deugden en zondes uit de Christelijke cultuur.
Maar verder zie ik graag de scheiding tussen moraal, politiek en economie. Die raken elkaar, beïnvloeden elkaar, maar regeren elkaar niet. In bovenstaand artikel bespreek ik twee van die drie, politiek en moraal, en politiek met nadruk.
Ik noem de kerk als oorzaak van moraal, omdat ik geen enkel ander instituut ken, die met zo'n groot succes een moraal tot onderdeel van onze cultuur heeft gemaakt. Er bestaat wel zoiets als een humanistische organisatie, maar die hebben nauwelijks autoriteit.
Ik noem Rita Verdonk als "beter" voorbeeld. Hier gaat het er niet om of Verdonk de juiste opvattingen heeft, maar dat Verdonk als politicus de juiste relatie met het volk probeert te creeëren. Ik denk dat Verdonk in dat opzicht op de goede richting zit.
De verschillende politici die dit land proberen te leiden hebben de handicap dat ze arrogant worden gevonden. Ze beroepen zich vooral op hun eigen status. Beter zou zijn als deze politici beroep zouden doen op waarden die door het grootste gedeelte van de bevolking wordt gedragen. Dat is de kern van mijn oproep.
Ik deed geen oproep aan de Nederlandse bevolking, in de bescheidenheid dat mijn bereik daarvoor te klein is. En daarnaast ben ik natuurlijk ook niet de regent die ik in het artikel juist bekritiseer.
Een reactie posten