Ik kreeg min of meer dezelfde reacties op mijn weblog, er stond een linkje naar het artikel op Retecool waarvan een redacteur graag een bloedbad op de Dam zou willen zien omdat dit mooie televisie is. Francisco van Jole haalde mij artikel aan in zijn Column van Vara’s De Leugen Regeert om DrNomad weg te zetten als een rechtse extemist die door de AIVD in de gaten gehouden moet worden én om aan te tonen dat de Publieke Omroep niet links is. Komisch, een leugen in De Leugen Regeert, een programma dat leugens aan de kaak moet stellen.
Het was erg vermakelijk allemaal. Later bleek dat vooral Duns Ouray het goed had gelezen (heeft in ieder geval een geldig leesbewijs). Ten eerste deed ik geen oproep, maar beschreef ik een proces in een politieke onderstroom, waarvan ik bijna wel zeker weet dat die drie lezers die mij in levende lijve hebben ontmoet precies wisten waarover ik het schreef. Ten tweede schreef ik niet over gewapend verzet, het woord gewapend heb ik niet die context niet gebruikt. Het woord “oorlog” was bedoeld als “geestelijke toestand”. Iedereen kent wel de engelstalige uitspraak “this means war” wat niet per definitie hoeft uit te monden in wapenkletterij.
Echter de reacties deden, afgezien van het vermakelijke, mij wel nadenken over de context die ik niet bedoelde.
Want waar heb je het over het als je een voorspelling doet van een revolte die de naam burgeroorlog of revolutie zou kunnen dragen? Dan heb je het over een moment dat iemand tot revolutie oproept. En indien zo’n revolte nog niet gezien kan worden als daad van zelfverdediging en breed gedragen wordt, zal het zeker worden afgekeurd.
Heeft geweld zin? Nou, de relletjes in den Haag en Amsterdam in de negentiende eeuw hadden wellicht niet direct iets te maken met onvrede over het Nederlandse Staatsrechtelijk stelsel. Die relletjes werden wél als argument gebruikt om Thorbecke de opdracht te geven om een nieuwe Grondwet te schrijven, waardoor wij Parlementaire democratie kregen. Tegenwoordig, voetbalvandalen weten de politiek en bestuur zo’n angst in te boezemen, dat er nauwelijks tegen wordt opgetreden; voor de vandaal is dat een beloning. Dat geldt net zo goed voor de Marokkanen die bij de Slotervaartrellen betrokken waren, nadat Bilal B. in een Politiebureau was doodgeschoten. De overheden deden vrijwel niets. En natuurlijk is de belastingoproer over de tiende penning nog wel bekend; de belasting werd niet verhoogd. Je kunt het eens of oneens zijn met wie de troffee krijgt, maar ze krijgen ‘m.
Voor wie niet van geweld houdt is democratie beter. Maar de ware democraat zit in een spagaat; Voltaire. Enerzijds vecht de democraat voor het democratisch proces, dus het recht dat zijn tegenstanders er ook aan mee mogen doen. Anderzijds vecht de democraat om zelf als winnaar uit de bus te komen. De ene keer voor de tegenstander, de andere keer tegen de tegenstander. De ene persoon vindt het democratisch proces het belangrijkst, de ander vindt het belangrijker wie de winnaar is. Maar dat is slechts een zaak van het principiële en het praktische.
En om nu principieel te zijn. Onze democratie is niet ontworpen om de macht bij het volk te leggen. Het systeem functioneert niet naar het mandaat dat zij krijgt, maar naar de manier waarop het is ontworpen. Het mag wel eens gezegd worden, “dit is het dan”, zoals het vandaag werkt, zo zal het werken tot moment van verandering. Beter is om -dit- systeem van Parlementaire Democratie plus haar bestuurskaste in zijn geheel af te schrijven, als in meer democratie is beter. Laten we bijvoorbeeld voortaan weer in Guldens gaan rekenen om het Haagse zooitje te laten merken dat ze volslagen worden geminacht.
Zelf blijf ik bij de woorden om een oorlog tegen links te voeren, als in de mindset, de geestelijke toestand. Met het gepolder zochten we naar samenwerking, naar verzoening. Ik denk dat bestrijding, frustreren en sabotage, de weg van de maximale schade, kortom inderdaad een oorlog tegen links de beste methode is om de zaak aan te pakken. En volgens mij zijn we daar al mee bezig, zonder geweld en met een paar mooie zegeningen.
3 reacties:
Het is helaas een feit dat de dreiging met geweld door de islamo-fascisten heel effectief blijkt te zijn. Wat kunnen wij daar tegenover stellen? Welke strategie is het meest effectief? Dreigen met geweld zal, denk ik, de islamo-fascisten geweldig in de kaart spelen. Op HVV moet het blijven gaan om ontmaskeren, aanklagen, onthullen, kritiseren.
Geen geweld maar nieuws..... daar gaat het om.
We moeten om die enge Laroes heen en bekendmaken, wat de kranten allang niet meer mogen en/of durven publiceren.
Het volk moet wakker worden en dat kan alleen, als de mensen weten wat er aan de hand is.
Goed stukje weer. Lijkt wel alsof je bang bent voor vervolging, alles is wat ingedekt geschreven. Is geen kritiek, snap dat.
Hoe dan ook, alle reacties op dit forum zijn in de trant van 'we moeten iets doen', 'we moeten mensen bewust maken' etc. terwijl dingen gewoon gebeuren, niemand kan dat stoppen, niemand kan dat initiëren, het is een voor de mens onbeheersbaar proces.
Het zit zo onvoorstelbaar fout dat je mijns inziens alleen nog maar je kan voorbereiden op wat komen gaat en je de basis kan leggen voor een betere maatschappij na de ineenstorting, nu kan het niet meer zonder iets onvoorstelbaars in orde gebracht worden...
Een mening.. misschien klopt het niet, hopelijk klopt het niet maar ja.
Een reactie posten