Dromen. Dat kunnen we goed in Nederland en Europa. Mooi worden zonder pijn te lijden; het lijkt ons ideaal. De jaren zestig was er één van jeugd en dromen, alles kan als je er maar voor inzet. En toch, ook als alle wegen naar Rome leiden, kun je nog steeds verdwalen als je richting het noorden gaat.
Het is verdrietig voor de verliezers, maar de droom is uit. Links probeert links te blijven op standpunt van “keep the faith”. Grote molenstenen vermalen de Nederlandse droom van Paradijs en tolerantie tot gruis. Het dromen in de salon houdt op als het huis in brand staat, of een aardbeving de muren op haar grondvesten doen trillen. Het is moeilijk om in de geborgenheid van het huis te blijven geloven, om in de salon te dromen, wanneer de scheuren in de muur de oerinstincten van angst opwekken.
De wereld zal in de toekomst niet uit vrouwen bestaan omdat zij voor de voortplanting geen man meer nodig hebben. Robots zullen geen nieuw ras worden die naast de mens leeft. Technologie zal niet de harde economische wetten trotseren door als ons werk uit handen te nemen, zodat de mens de rest van haar leven kan luieren en vakantie vieren. Het gelijkheidsideaal zal niet de natuur veranderen, waardoor monsters en slachtoffers in vrede met elkaar kunnen leven.
Woorden krijgen weer waarde. Dromerigheid, rethoriek en platte leugens krijgt een plaats tussen de ratten en ontlasting.
Het volk is resistent geworden. De altruïstische camouflage die egoïstische vriendjespolitiek moet verhullen zijn uitgewerkt.
Niet zo gek eigenlijk. De belofte “het kan goedkoper” mondt met weinig uitzonderingen uit in duurder. De gelijkheidsbelofte “voor iedereen” mondt met weinig uitzonderingen uit in minder kwaliteit. De pacifistische belofte “niet provoceren” mondt met weinig uitzondering uit in een onbevredigd gevoel dat het recept niet werkt tegen geweld dat er volgens de theorie niet had mogen zijn. De droom is uit voor theorie-liefhebbers.
De leugen waarvan iedereen weet dat het een leugen is, die stiekem een politiek eigenbelang dient, wordt niet meer als *vergeefbare* leugen gezien. De leugen die toevallig het algemeen belang dient ten koste van het eigenbelang, is niet meer vergeefbaar, omdat de vorige leugens al genoeg kosten.
De belofte “beter” wordt steeds vaker ontvangen met cynisme en toenemende desinteresse. Oproep tot “keep the faith” idem dito. De “faith” is een vergane jeugddroom, die niet meer herkend wordt. Het “all the people” in “Imagine all the people” is de zwaktste plek van de droom “Imagine”.
De droom is niet meer. Het is nu de botte strijd tegen de klassieke vijand, aan welke kant je ook staat. Wanneer strijd niet helpt, probeer het met praten. Wanneer praten niet helpt, probeer het met strijd. Nederland bevindt zich naar de tweede uitspraak. Alle signalen zijn ernaar.
Woorden krijgen weer waarde, omdat waarde zich steeds minder baseerd op perceptie maar op daadwerkelijk gevoelde pijn. We proberen in de salon naar die goede wijn te kijken, maar de scheur in de muur vangt steeds weer onze aandacht, wegkijken helpt niet meer.
Back to reality.
Politie controleert snelheid, parkeren en fietslampjes, maar doet niets tegen het geweld in Amsterdam Slotervaart. Politie treed wel op tegen voetbal relschoppers bij de Arena. Cohen noemt de roep tot streng aanpakken populisme, waarbij hij de aanpak van tuig als moreel verwerpelijk brengt.
China klaagt niet over mensenrechten en krijgt zo veel gunstige oliecontracten met schurkenstaten, ten nadele van het Westen. De prijs van olie stijgt tot recordhoogte. De consument voelt dit driedubbel dwars in zijn portomonnee. Nederland is een olie-economie, eenmaal uit de droom zullen we ons brood minder haten. Zelfs dominees houden van geld als ze honger hebben en platzak zijn.
Nederlandse bedrijven worden overgenomen, of verhuisd naar het buitenland omdat wij te duur zijn. Nederlandse werklozen willen geen honderd kilometer rijden voor een baan. Polen hebben er duizend kilometer voor over. Iedere samenleving die niet leeft om te werken wordt door ons gezien als ellendig en heeft akelige toestanden als armoede, ziekte en ondervoeding. Lange tijd was ons ideaal, je leeft niet om te werken, maar dan zonder die narigheid. Nederlanders zijn behalve consumenten ook carrièremakers. Vechers die op basis van meritus hooguit geloven in een gelijkheid-met-grenzen.
God is vervangen door de overheid. De overheid is groot, leve de overheid. Rinooy Kan noemde het grote vertrouwen in de overheid als opmerkelijk voor de Nederlandse samenleving in Zomergasten. Echter de opstapeling van fouten, de arrogantie van de macht, de nutteloze inperkingen van vrijheid “macht omwille van de macht” steekt bij veel Nederlanders in het verkeerde keelgat. De overheid wordt steeds meer gezien als een lobbygroep op zich, net als milieugroeperingen, de ANWB of werknemers en werkgevers.
Alles is zoals het is, en het is zoals het was.
De grote transitie is, dat mensen uit hun virtuele wereld treden, en de wereld zoals zij is steeds vaker zien én begrijpen.
Principes staan in de lijst van dalers, Roofzucht in de lijst van stijgers.
De Nederlandse elite heeft nooit van democratie gehouden. We lopen momenteel tegen de grenzen. Hoe gaan politici zichzelf redden?
Wanneer woorden in waarde stijgen en leugens in waarde en effect dalen, dan rest de politicus slechts nog de optie om eerlijker te worden in zijn/haar werk: Ieder standpunt uitdrukken in geldbedragen en groepsbelangen. Dit veel vaker toepassen dan nu momenteel het geval is. Het algemeen belang is een leugen.
Enig nadeel is, dit is het Amerikaanse model. Politici zou daardoor bijna toegeven dat kapitalisme een superieur systeem is. Kiezers laten echter nog weinig ruimte over voor dromerigheid en excuus-leugens. Kiezers voelen de pijn die de virtuele wereld van rethoriek niet meer kan goedpraten.
Persoonlijk geloof ik niet in verandering. Partijen hebben met belangen te maken, de hoe-het-moet discussie is vrij van belangen.
Daarom wil ik klappen vanaf de zijlijn. De Zeeuwse lijfspreuk is “Luctor et Emergo”, wat betekent “Ik worstel en ontzwem”. Het tegenovergestelde zal gebeuren met traditionele establishment partijen. Zij verplaatsen de stoelen op het dek van de Titanic.
Ik wil in mijn handen klappen voor dit magnifieke toneelstuk en mijn sensatie niet onderdrukken voor de vijfenveertigminuten die het duurt alvorens de voorsteve van de boot het water maakt.
3 reacties:
Mooi geschreven!
S.M. (HVV)
"God is vervangen door de overheid", dat is voor mij de sleutelzin.
Nee... ik ben geen religieuze kwezel, wel een orthodox theologe en wat er hier, in het Westen en ook in Nederland, gebeurt, behoeft in feite voor niemand met een gedegen kennis van de Bijbelse profetieën een verrassing te zijn.
Hoewel ik zelf keihard strijd tegen de islamisering van de wereld ( Don Quichote-neigingen zijn mij duidelijk niet vreemd), zal het hier desondanks alleen nog maar triester en onvrijer gaan worden, indien de Bijbel niet één grote leugen is.
Voor wie nog niet helemaal allergisch is voor God - wie dat wèl is kan het hier volgende beter negeren, want ik irriteer mijn medemensen niet graag - : kijk ook eens op mijn Homepage: http://www.xs4all.nl/~gielah
Goede reactie van Gielah. Die titel is toevaligerwijs ook bijna perfect van toepassing.. ironisch.. Er zijn verschillende manieren om te kijken naar wat komen gaat, met rationeel redeneren kom ik op iets vreselijks uit. Andere bronnen geven hetzelfde weer. De bijbel ken ik niet zo goed maar als die het ook zegt.
We moeten dus mensen waarschuwen van God? Dat is me wat.
Een reactie posten