Keuzes worden gemaakt naar de mogelijkheden, maar vooral binnen de beperkingen. Wie een goed idee heeft, doet er goed aan om de vrijheidsgraden te onderzoeken.
Wie projectmatig werkt, het project-ontwikkelingsproces doorloopt, stelt belangrijke vragen in de envisioningfase. Wat is er goed aan het idee dat men wil uitvoeren, wat slecht. Wat zou erbij kunnen om het idee nog mooier te maken, wat moet eraf. Deze keuzes worden deels gemaakt op basis van smaak, prognoses van marktpotentie of maatschappelijke waarde. Voor een ander en belangrijk deel maakt men die keuzes op basis van de vrijheidsgraden. Dat is de technische werkelijkheid, zoals geld, technische mogelijkheden, huidige wetten en regelgeving, beschikbare goed-opgeleide mensen enzovoort. Men noemt dat haalbaarheid. Pas ná de envisioningfase gaat men het idee in uitvoering brengen, of het wordt afgeschoten.
Of je het nu hebt over Project Nederland, de BV Nederland, de natiestaat Nederland. Het is wel handig als iemand die de politiek ingaat, min of meer dezelfde envisioning vragen stelt zoals die bekend zijn uit het proces van projectontwikkeling. En natuurlijk gebeurt dat ook.
Voor wie niet de politiek wil ingaan en wél een politieke mening wil hebben, óf zijn keuzes voor de toekomst wil baseren op de politieke werkelijkheid, doet er ook goed aan om dezelfde envisioningvragen te stellen. En ook dát gebeurt in Nederland.
Aan de hand van die werkelijkheid zou je je kunnen afvragen of de rechtse idealen wel realistisch zijn. Dus niet de vraag, of rechts goede ideeën heeft, maar de vraag zijn die ideeën überhaupt wel haalbaar.
Een typisch rechts agendapunt is belastingverlaging.
Kan dat? Een electorale onmogelijkheid werd terecht door Pamela Hemelrijk beschreven in Flatgebouw Nederland. Het links/rechts blok was tijdenlang ongeveer 50/50, en in de beginperiode van Balkenende I en II gunstig voor rechts. Sinds Verdonk uit de VVD is, heeft rechts weer een meerderheid in de peilingen van Maurice de Hond. Als we hier waarde aan hechten zijn er vandaag electorale mogelijkheden.
Zijn er financiele mogelijkheden? Joost Niemöller schrijft in HP/De Tijd (week 45/2007) dat het huidige “moralistische” Kabinet alle plezierbelastingen verhoogd, in de gedachte “wat slecht is wordt belast, wat goed is wordt beloond”. In die achtergrond wordt er tegenwoordig nogal wat moraal gepredikt vanuit den Haag. Niemöller merkt alleen terecht op, dat er ook andere belastingen (BTW) worden verhoogd zonder moreel uitleg. De kosten voor de zorg vallen zo’n 1.3 miljard tegen, dat geld moet ergens vandaan komen. En zo hebben we de ghettowijken van Vogelaar, en andere leuke dingen voor linkse mensen. En niet te vergeten de vergrijzing.
Het laat zich raden dat bezuinigingen pijn doen en protest zullen oproepen. Sociale onrust was ook één van de kritieken die op de eerste drie Kabinetten Balkenende werden gehoord. Ook staat de vergrijzing los van de regeringskleur. Op sommige dingen zal men simpelweg niet kúnnen bezuinigen; we kunnen de senioren die hun hele leven voor hun rechten hebben betaald moeilijk dumpen.
Met die achtergrond zal het erg lastig worden om een fundamentele discussie te voeren over de sociale zekerheid. Als de kiezers het niet tegenhouden, dan zijn er wel zo ongeloofelijk veel mensen afhankelijk van de Nederlandse Staat, dat het veranderingsproces zo ongeloofelijk veel pijn doet, dat je het bijna over één of twee generaties zou moeten uitsmeren. Zelfs de rechtse Kabinetten Balkenende I en II durfde Cold-Turkey afkicken van de hulpverslaving niet aan. De laatste verkiezingsuitslag was er ook naar, wie ingrijpt wordt gestraft.
Wanneer het sociale stelsel onbespreekbaar is, dan is bescherming van het sociale stelsel juist wel bespreekbaar. Dat schept een realiteit van, meer belastingen is goed, meer meeëters niet. Grenzen dicht dus. Hoe verwerpelijk ook, Nationaal-Socialisten en Communisten begrepen het beter dan Internationaal-Socialisten, een sociaal stelsel heeft een grotere kans van slagen met gesloten grenzen dan met open grenzen. Het werkt niet met weglopers en parasieten. Dat afgezien van het politieke voordeel van gesloten grenzen.
Bescherming van het sociale stelsel gaat verder, zoals ik eerder beschreef in de Nedergoelags. Introductie van de maatschappelijke stage om duizenden vrijwilligersvacatures op te vullen is een nieuw hoofdstuk van hetzelfde idee, meer belastingbetalers en minder inactieven. Door het fêteren van de Islam trekt Nederland geld uit de Arabische landen én kweekt links onder leiding van Minister Vogelaar de nieuwe hulpverslaafden van de toekomst. Het is de bedoeling dat moslims straks óók belasting gaan betalen, geen enkel signaal laat zien dat dit ook gaat lukken.
Wie rechts is gaat het in zijn Nederlandse leven niet meemaken dat de belastingen omlaag gaan. Wel zullen allerlei vrijheden worden opgeofferd. Rechts is in de termijn van anderhalve generatie niet realistisch over de haalbaarheid, ook al heeft men goede ideeën.
Wie rechts is, zal de komende dertig jaar (in Nederland) ontevreden betalen voor de overwinning van links. Zeker als je daarbij optelt dat de rechtse partijen in Nederland weliswaar kritisch staan tegenover het sociale stelsel, maar dit slechts willen bijslijpen en niet fundamenteel ter discussie willen stellen.
Electoraal gezien kan er heel veel. De sociaal-economische toestand is echter veel lastiger op rechts. Hoe moet rechts de jeugd belastingverlaging en vrijheid beloven, als zij aan het omgekeerde juist heeft meegewerkt?
En dat niet alleen. Zolang er een sociaal stelsel is, is er een discussie over de rechtvaardigheid van stelen in vorm van belastingen. Een oneindige discussie die afhankelijke aan welke kant je staat de grens van rechtvaardigheid omlaag of omhoog moet bijstellen.
Als rechts écht van links wil winnen op termijn, moeten zij de spaarpot die links plundert vernietigen. Dat kan door het financiële plaatje te veranderen. Inderdaad, de Oostblokkers binnenlaten om het systeem onbetaalbaar te maken, en emigratie van de betalende bevolking aan te moedigen om de inkomsten te sarneren. Cold-Turkey afkicken van hulpverslaving gaat makkelijker als je leven op het spel staat, dan wanneer je nog marges hebt voor de verkeerde keuze.
5 reacties:
perfect geformuleerd. Maar wanner zal de wal het schip dan keren? Waar moeten we dan met z'n allen heen? Of moeten we de verpaupering gewoon over ons en onz ekinderen accepteren?
perfect geformuleerd. Maar wanner zal de wal het schip dan keren? Waar moeten we dan met z'n allen heen? Of moeten we de verpaupering gewoon over ons en onz ekinderen accepteren?
voorbeeld van de wal keert het schip, dat doet pijn
De Trias politika was geschreven tijdens het bewind van de Zonnen koning Lodewijk de XIV*
Toen bestond er nog geen media, nog in geschrift nog in beeld.Is dit de oorzaak dat warom, wij vergeten hebben het in een of andere manier te regelen?Dat het een werkelijke een control funtie kan hebben?Moet het altijd neutraal blijven?Of moet het alle stromingen die in onze gezelschappen bestaan, toegang krijgen?
Beste DrNomad, een goed stuk èn een belangrijk stuk, want realistisch. Tevens een teken aan de wand dat Rechts eindelijk meer kans maakt om door het Linkse bastion/cordon heen te breken.
[Overigens, ik zie het vaker op HVV maar onthou niet wie dat steeds doet: in "dat het huidige “moralistische” Kabinet alle plezierbelastingen verhoogd" staat niet "heeft" (van "heeft verhoogd"). Dus tegenwoordige tijd, dus kofschip, dus t. Staat netter en houdt het niveau intact. Maar dit is bijzaak, vandaar de haken.]
Een reactie posten