Faillissementen kunnen we momenteel niet gebruiken. Om bedrijven tegen dit soort medewerkers te beschermen, zou je een regel kunnen invoeren dat een ambtenaar mag meebeslissen waar iemand solliciteert. Een ambtenaar is meer betrouwbaar dan de sollicitant en kan beter beoordelen of alles in orde is.
Dat klinkt als nonsens, maar is het niet. Om iets aan je huis te veranderen, heb je ook vergunningen nodig. De ambtenaar is beter in staat om te beoordelen of alles met jouw verbouwwensen in orde is. En dat vergunningenstelsel is bedoeld om de buurman te beschermen tegen waardedaling van zijn huis, als jij bijvoorbeeld plannen hebt om jouw huis pimpelpaars met blauwe stippen te verven.
Bescherming is arbitrair. Wellicht komt de pimpelpaars liefhebber maar één keer voor op de vijf miljoen huizenbezitters. Je kunt je afvragen of de bescherming niet meer kost dan het oplevert. Gezien de traagheid en bureaucratie van de overheid, kan men zich ook nog afvragen of men wel de verwachtte service krijgt, wanneer nodig. In de praktijk leven ambtenaren gewoon van het vergunningengeld, en wordt het geld ook gebruikt voor niet-gerelateerde zaken zoals riolering en andere voorzieningen. En daarmee betalen burgers al snel een factor keer teveel voor beroerde kwaliteit.
De obstructie is niet arbitrair. De vergunning bestaat nu eenmaal. De mechaniek van het systeem is, de overheid staat kunstmatig in de weg en je moet er langs.
Bij de presentatie van de miljoenennota zei Minister Wouter Bos dat er in Nederland een fundamentele discussie moet komen over welke taken de overheid wel en welke zij niet moet uitvoeren. Met een tekort van 37 miljard is het ook wel begrijpelijk dat zo’n discussie nodig is, want feitelijk keert de wal het schip. Er is geen enkel idee, van geen enkele idealist dan ook, die voorbij kan gaan aan de financiële beperkingen, die momenteel aan de orde zijn.
Maar maak dat maar eens wijs aan een volk dat via de media wordt geconditioneerd om in de socialistische heilstaat te geloven. Politici hebben altijd beloofd dat de overheid ieder probleem kan oplossen, en met een fundamentele discussie over overheidstaken, gaan politici eigenlijk “nee” verkopen.
Mensen zijn van mening dat de overheid er is om mensen te helpen. Een ambtenaar hoeft niet te helpen bij het uitkiezen van een mooi paar schoenen in de winkel. Maar men wil wel bescherming tegen de pimpelpaars buurman. Nederlanders willen gepamperd worden.
Een heleboel mensen houden ook van het rookverbod in de horeca. De horeca is via de overheid opgelegd om iets te doen, wat ze nooit uit vrije wil zouden doen.
Nederlanders zeggen daarmee, we komen er samen niet uit, althans, met samenspraak krijg je niet je zin. Dus overheid, zorg ervoor dat ik mijn zin krijg. Er samen uitkomen, wordt zo steeds minder populair. Waarom nog discussies met andersdenkenden voeren, als je jouw mening ook gewoon in wet kunt omzetten.
Vergelijkbare maatregelen zijn de (afgeschafte) vliegtaks, de vleestaks, de CO2 taks. Taksen die uiteraard meer bedoeld zijn om de Staatsinkomsten te vergroten, dan iets anders. Nederlanders oordelen vaak haast automatisch, “geld naar de overheid is goed”.
Als je het hebt over een fundamentele discussie over de taken die een overheid moet uitvoeren, en welke niet, zul je ook fundamenteel moeten kijken hoe de overheid momenteel in de samenleving staat, en wat de percepties zijn.
Die perceptie is vooral: ieder voor zich en de overheid voor ons allen.
De overheidstaken zijn op den duur niet meer betaalbaar. En als je bedenkt dat de overheid een groot deel van de economie in beslag neemt, mag het wel duidelijk zijn dat de economie goed moet presteren voordat er iets anders kan gebeuren.
Momenteel is de economische crisis in Nederland nog als een tsunami, die zich na de zeebeving nog onzichtbaar onder de oppervlakte begeeft. In de komende periode zal de golf aan wal steken. Mensen raken hun baan kwijt, zullen moeilijk een nieuwe werkgever vinden. Door die pijn zullen mensen zich meer druk maken over de economische ontwikkelingen, dan over het redden van het klimaat. De prioriteiten veranderen.
Je kunt je dan afvragen of de overheid dan nog een obstructie voor de economie mag zijn, als je het als een doelstelling ziet om de economische neergang aan te pakken, en daarmee ook de oplopende Staatsschuld. Die obstructie is heel effectief in het afremmen van de economie, en dat is nu net wat we momenteel niet nodig hebben.
Dat is heel vervelend voor de mensen die nog in de droom geloven dat de overheid helpt. Die moeten uit de droom geholpen worden. Reagan en Thatcher konden het ook.
En als je beziet dat de publieke opinie over het verhogen van de AOW-leeftijd ook aan het schuiven is, kun je constateren dat er niets onmogelijk meer is.
0 reacties:
Een reactie posten