De Club van Rome heeft op vrijwel ieder punt ongelijk gehad. Zelfs met op het gebied van overbevolking. De geboortecijfers daalden wereldwijd, waardoor de bevolkingspiek veel lager uitvalt dan eerder voorspelt. Hoe kan het dat de geboortecijfers dalen, terwijl de wereldbevolking groeit? Dat komt simpelweg omdat mensen minder vaak overlijden, we worden allemaal ouder dan anderhalve eeuw geleden. De levensverwachting is toegenomen dankzij voedselveiligheid en de medische wetenschap. Halverwege de 21e eeuw zal de bevolking permanent afnemen.
Desondanks gaan de anti-Natalisten door met hun propaganda. Ze willen dat de overheid maatregelen neemt om de bevolking te laten krimpen. Sommige nemen vrijwillig geen kinderen om de mensheid vrijwillig te laten uitsterven. Wie met de anti-Natalistische ziekte besmet is, kan ook een boek schrijven.
De overheid van Mexico heeft anti-geboorte maatregelen getroffen, Brazilië niet. Toch is het geboorteratio in beiden landen even sterk gedaald.
Onvriendelijke overheidsmaatregelen (klik view event) hebben wel effect, zoals in China. De één-kind-politiek is ontstaan omdat een Chinees technisch-monteur, op bezoek in het Westen, kennis nam van het rapport van de Club van Rome. Bij terugkomst in China rekende hij uit hoeveel, of eigenlijk hoe weinig, mensen China moest hebben wilde zij de ramp overleven. En dat is uiteindelijk omgezet in de één-kind-politiek. Later zijn in discussies en debatten vele punten van de Club van Rome ontkracht, echter die ontkrachtingen bereikten China niet. China ging gewoon door met verplichte abortussen, waarbij geweld werd gebruikt.
In andere gevallen hebben Westerse actie-groepen geld geschonken aan derde-wereldlanden, om toch vooral een sterilisatiebeleid te gaan voeren. Dictators vonden dat wel prettig, alle ellende lag niet aan hun oorlogszuchtige gedrag, het lag aan overbevolking. Dankzij de geld donaties kreeg het sterilisatiebeleid zo’n hoge prioriteit, dat men geen tijd meer had voor de reguliere gezondheidszorg. De doktoren behandelden steeds minder de normale kleine ziekten als griepjes, met desastreuse gevolgen.
Uiteindelijk hebben de onvriendelijke maatregelen om het bevolkingscijfer omlaag te krijgen, de positie van de vrouw alleen maar verslechterd.
Kortom. Voor zover overbevolking een probleem is, lost dit zichzelf op vanaf de tweede helft van deze eeuw. De vriendelijke overheidsmaatregelen zijn net zo effectief al geen maatregelen. De onvriendelijke overheidsmaatregelen mondden doorgaans uit in schendingen van de mensenrechten.
1 reacties:
Het is maar net hoe je overbevolking definieert. Vanuit het oogpunt van grondstoffen is het duidelijk dat de huidige wereldbevolking teveel consumeert. De consumptie vindt echter voornamelijk plaats in het Westen en niet in de ontwikkelingslanden. Dat is waar de club van rome op doelde [rapport beter lezen]
De grootte van de wereldbevolking is relatief. Het gaat ook om verdeling van welvaart.
Een van de voordelen van welvaartstoename, is de afname van de bevolking. Dat zie je bijvoorbeeld aan de migranten in nederland. Het aantal kinderen per migrant daalt sterk de afgelopen jaren.
Toch is er ook een ecologische grens. De mensheid kan niet oneindig groeien. We hebben voor in de standhouding van onze soort een bepaald volume aan land nodig. Om te wonen,werken, eten verbouwen etc. Dat gaat ten koste aan de leefruimte van anderen soorten. De biodiversiteit daalt daardoor.
Waar precies de grens ligt, is punt van discussie, maar het probleem ligt toch wat complexer dan jij in je blog schetst.
Dus wereldoverbevolking is wel degelijk een probleem.
Een reactie posten