Volgens mij is de analyse van het probleem niet zo moeilijk. De main-stream Nederlandse cultuur is suïcidiaal. Die cultuur is geïnspireerd door de linkse bewegingen in de jaren zestig vorige eeuw, plus wat daar verder uit gegroeid is. Die cultuur was geen probleem, want hij was vrijblijvend én we hadden het nog veels te goed. Vanaf eind 2009 krijgen we het minder goed. We krijgen te maken met een economische krimp, die zeker nog decennia kan voortduren. Die krimp wordt veroorzaakt door de babybust, ofwel de ontgroening, dus het moment dat het geboortecijfer ná de babyboom begon te dalen. Europa heeft geprobeerd om die economische krimp te voorkomen middels immigratie, maar allochtonen integreren slecht in Europa. Het economische probleem is dus niet opgelost, eerder verslechterd omdat we er een veiligheidsprobleem bijkregen. Europa heeft ook te maken met de opkomst van de BRIC-landen die fel concureren op de wereldmarkt. Hele Europese industriën verhuizen naar deze BRIC-landen. Ze hebben een relatief goedkope workforce om flink te concurreren met Europese producten. Europa probeert haar economie ook te redden door de EU gestalte te geven, om vervolgens protectionistische maatregelen in te voeren. Ter oplossing van ons economisch probleem, hebben onze leiders dus gekozen voor een groot, zelfvoorzienend Europa met gesloten grenzen, plus de hoop dat het ooit nog goedkomt met slecht integrerende allochtonen.
Door de jaren heen had Spruyt steeds hetzelfde antwoord op de problemen: conservatisme. Ideologisch ben ik het met Spruyt eens. Toch ben ik enigzins sceptisch over Spruyt’s aanpak. Spruyt was door de jaren heen, vooral van het model, dit is de conservatieve ideologie en daar is een heleboel kritiek op wat er nu allemaal misgaat. Spruyt heeft een mooi product, maar is geen fantastische verkoper.
Verkoop van het conservatisme ondervindt dan ook een aantal praktische problemen wanneer de strijd wordt aangebonden met de status quo. Je moet niet de harten van een elite veroveren, het gaat om de liefde van het volk.
Het grootste obstakel van de probleem analyse is de main-stream Nederlandse cultuur die suïcidiaal is. Nederlanders vinden samenwerken belangrijker dan presteren, geen wonder dat andere landen beter presteren dan wij. In plaats van een prestatiecultuur heeft Nederland een verzoeningscultuur. Daardoor kennen wij een gebrek aan strijdlust. Er is geen enkele strijd te noemen waarvoor een meerderheid van de Nederlanders zouden willen sterven. Nederlanders zien strijdlust zelfs als onwenselijk. Geld mag niet meer belangrijk zijn als je het goed hebt. In ideologische zin breken we zelfs onze economie af, bijvoorbeeld via milieumaatregelen.
Milieu. Mensen willen hun kinderen en kleinkinderen iets goeds meegeven. Niemand vertelt onze burgers dat toekomstige generaties in een soort favela’s zullen wonen wegens afbraak van de economie. Niemand zegt tegen de mensen, goed u redt het milieu, maar uw kinderen zullen onder een dak wonen, dat gemaakt is van een golfplaat die ze op de vuilnisbelt hebben gevonden. Uw kinderen zullen uit de vuilnisbakken van de rijken eten, voor zover Nederland nog rijke inwoners heeft. Ja, het goede nieuws is dat we minder vliegen en autorijden. We gebruiken ook minder energie om onze golfplaten huizen te verwarmen.
De economie is het probleem van de toekomst en het zal iedereen raken. Conservatisme geeft het individu morele handvaten om de strijd voor het eigen bestaan te voeren, in zowel de vormen van prestatiedrang, als samenwerking. Daarom heeft de ideologie een kans. Dat zijn de connected dots waarover ik Bart-Jan Spruyt nog nooit heb gehoord. Misschien is dat wel de reden waarom conservatisme in Nederland nooit het stadium “ook maar een mening” heeft verlaten.
Zolang Nederlanders het nog goed hebben, zullen ze daarvan genieten. Het conservatisme zal geen substantieel terrein winnen zolang de problemen niet gevoeld worden. Je kunt van mensen niet verwachten dat ze zich tot een ideologie bekeren, als ze daartoe geen noodzaak zien. Je kunt wél proberen om mensen voor te bereiden. Mensen geloven ook in het doemscenario van klimaatverandering. Mensen zijn dus in staat om ruimtelijk te denken in de tijd, om zich druk te maken over een probleem dat pas in de toekomst gaat spelen.
Dus kom op Spruyt, pragmatische columns graag! Het probleem is X, de oplossing is Y. Daar kunnen we wat mee.
1 reacties:
Daarom haat ik ook de dooddoener die sommige mensen plaatsen: " we hebben het hier in Nederland zo goed ".
Misschien nu nog wel, maar als we de huidige koers doortrekken zal men over een x-aantal jaar zeggen: " we hebben wat te eten, we hebben het hier in Nederland zo goed. "
Een reactie posten