In de wereld vindt een economische surge plaats, maar het gaat goed met Nederland. Ah ja. Maar om ervoor te zorgen dat Nederland in de toekomst ook nog een fijn en welvarend land blijft, moeten -iedereen- aan de samenleving bijdragen en ook nog een beetje aardig tegen elkaar doen.
Het wordt al door gewone mensen gezegd, “Ik draag dit en dat bij aan de samenleving”. Zo zie je maar in hoeverre de geest aan de Noordzee is verziekt. Blijkbaar is “de samenleving” het hogere doel, het symbool van goed, en als je bijdraagt dan ben je goed en ook nog eens nuttig.
De meeste mensen houden zich liever bezig met hun eigen leven. Hoe richt je het huis in, zijn er nog mooie kleren te koop, en vooral, hoe gaat het met het wel en wee van familie, vrienden en mensen in de omgeving. En gelijk hebben die mensen! Zó moeten de dingen gaan in een vredig en vrij land!
Dat is vervelend voor een politicus die in eigen beleving iets nuttigs wil doen. Want de politicus die draagvlak wil maken voor zijn ideeën, moet op één of andere manier ervoor zorgen dat de mensen naar hem luisteren. Luisteraars krijg je met een autoriteits-argument. Vroeger was God het autoriteitsargument. Tegenwoordig zijn het verschillende dingen, zoals milieu, “Pim had het zo gewild”, en nu blijkt “de samenleving” het autoriteitsargument, waaraan iedereen zogenaamd moet bijdragen.
“Iedereen moet bijdragen aan de samenleving” is natuurlijk gewoon socialisme, maar dan in een nieuw jasje. Want mensen die gewoon een eenvoudig leven leiden, dragen sowieso bij aan de samenleving. Mensen doen dat met betaald en onbetaald werk. Ze doen dat met werk in het huishouden. Ze doen dat door een kind op te voeden. Al dat samenleven bij elkaar, ook al bemoeien mensen zich alleen met hun eigen kleine kringetje, is de basis van economische welvaart. Grote denkers hebben al dat samenleven bestudeerd en ontwikkelden zogenaamde economische wetten. Economische wetten zijn eigenlijk geen wetten, maar wetmatigheden. Een economische wet is geen afspraak, laat staan dat je de afspraak kunt veranderen; een economische wet is een korte beschrijving van wat men in studies heeft gezien. Economische wetmatigheden zijn ook nog eens keihard, net als natuurwetten.
Het “iedereen moet bijdragen voor een duurzame economische groei” is dan ook volslagen onzin. Zeker als je -moet- bijdragen vanuit “eigen verantwoordelijkheid”. Dat is tegenstrijdig, want hoe kun je nu verantwoordelijk zijn als je iets moet? Het lijkt er meer op dat deze woorden zijn bedoeld om Nederland voor te bereiden op één of andere vorm van slavernij in de toekomst.
Nederland als distributieland is behoorlijk afhankelijk van het buitenland. Ook al heeft Nederland allerlei maatregelen genomen om haar eigen economie te beschermen (denk aan de arbeidsvoorwaarden voor Polen die in NL werken), toch heeft Nederland geen enkele grip op haar eigen economie. De verhoging van het BTW percentage ging niet door wegens buitenlandse redenen!
En hoezo bijdragen? In Brazilië rijdt je met auto en aanhangwagen naar een drukke en brede weg in de stad. Je stationeert de aanhangwagen op een veilig stukje naast het verkeer, je zet twee tafels neer en acht stoelen, je opent de luifel van je kar en hopla, je hebt een restaurant. Wie vergif verkoopt boekt een forse periode vreselijke omstandigheden in prisão. Zo’n uitstalling is verboden in Nederland, of je hebt een vergunning nodig, of de Gemeente gaat bepalen wat mooie en minder mooie plekjes zijn. Vuurwerk afsteken om de opening van een nieuwe zaak wat meer aandacht te geven? Kan hier niet.
Verboden, vergunningen en geregel. De Nederlandse overheid wil blijkbaar een goede economie, maar wel onder haar eigen voorwaarden. Net zoals de Junta van Pinochet verlangde dat de economie onder militair bevel in de houding zou springen, voordat Milton Friedman de Chileense economie redde. Maar wat voor de Chileense Junta gold, geldt ook voor Nederland: het is simpelweg niet mogelijk.
Het gaat dus om iets anders.
Verboden, vergunningen, verplichtingen en geregel zijn enerzijds bedoeld om “chaos” te bestrijden. Vroeger had iedere kermis uitbater zijn eigen muziek, tegenwoordig is er één muziek voor de hele kermis. Ten tweede is al dat geregel bedoeld om een economische surge te voorkomen, zoals geschiedde na de Wallstreet crash van 1929. Velen zijn van mening dat Adolf Hitler succes had dankzij de economische malaise die hieruit voortvloeide. Dat is natuurlijk erg kort door de bocht, want er was meer aan de hand. Het Westen boekte na de Tweede Wereldoorlog behoorlijk economische successen, ook mededankzij de babyboom. De Nederlandse regering wijst op het relatief rustige water van de Noordzee en zegt, kijk, geen Tsunami, dus onze maatregelen werken! Ze weten zelf ook wel dat dit onzin is. De Nederlandse regering heeft de Nederlandse economie niet in de hand, ook niet ondanks alle verboden, vergunning en ander geregel.
Het gaat om iets anders. Veel mensen denken, de overheid heeft nu eenmaal een bepaald bedrag aan belastinggeld nodig. Maar ja, als de schatkist in een jaar geld over heeft, gaan ze nieuwe dingen bedenken om dit geld aan uit te geven. Dat deed Kabinet Kok, en Kabinet Balkenende IV deed hetzelfde. Dus eigenlijk ontvangt de overheid méér geld dan ze nodig heeft. En toch gaan de belastingen altijd omhoog. Hoe kan dat? Heel simpel, rijkdom maakt lui, dus als iedereen het goed krijgt dan gaan we met zijn allen minder werken en dat is slecht voor de economie. Dus heft de regering hoge belastingen, zodat we toch schaarste vinden in onze portomonnee, zodat we blijven werken.
Maar veel eenvoudiger. Het Nederlandse parlementaire systeem is nooit bedoeld om het volk al te veel macht te geven. Het volk moet het gevoel hebben dat ze wat te vertellen heeft, maar ondertussen is Nederland een feest voor de elite. Er is wat dat betreft niet zo heel veel veranderd sinds de invoering van Thorbecke’s Grondwet in 1848. Ofwel, de elite bestuurt met mooie baantjes, en het volk moet maar doen wat de elite verlangt.
Dat ging goed, totdat we met de demografische werkelijkheid van vergrijzing en ontgroening te maken kregen zoals nu. Immigratie vormt vooral een veiligheidsprobleem, de demografische werkelijkheid vormt een economisch probleem, zeker omdat de hele wereld met dezelfde problemen zit.
Het Nederlandse bestuur heeft macht dankzij haar verboden, vergunningen en geregel. Maar zij heeft nog meer macht dankzij het sociale stelsel, de CAO’s en bestemmingsplannen.
De politicus wil zijn mooie baantje, het volk moet doen wat hij zegt, en we zitten met demografische problemen. Wat doe je dan? Nou, het volgende: “Iedereen moet uit eigen verantwoordelijkheid bijdragen aan de samenleving voor duurzame economische groei”.
Het slavernij element is al ingevoerd voor de jeugd. Die moet verplicht een diploma halen. Die moet tot de leeftijd van 27 jaar verplicht naar school of werken en al het andere is verboden. Minister Donner wilde deze regeling zelfs al optrekken tot de leeftijd van 65 jaar. Dus het is heel duidelijk wat er wordt bedoeld.
Het is in onze “moderne” geest niet te bevatten dat er ooit slavernij heeft bestaan. De reden waarom slavernij bestond was vanwege een arbeidstekort. Slavernij werd afgeschaft toen arbeid meer beschikbaar kwam. We voelen ons modern, maar de mens is niet zoveel veranderd in de afgelopen decennia. Overheden ook niet. We mogen de troonrede van vandaag dan ook opvatten als een waarschuwing.
Nota bene: Die Bos is echt een gladjakker. PvdA staat laag in de peilingen dus kan de volgende verkiezingen waarschijnlijk niet winnen. Dus wat doet het volgende Kabinet? Jawel, bezuinigen, dus wie wordt er in die periode dan weer populair? Het zou de PvdA kunnen zijn! Bos geeft het volgende Kabinet behoorlijke financiële problemen. Het lijkt sterk op een investering in de partij-toekomst, maar alleen als Bos denkt dat Balkenende IV niet lang meer duurt.
2 reacties:
100% raak!
“Iedereen moet bijdragen aan de samenleving” is natuurlijk gewoon socialisme, maar dan in een nieuw jasje.Het is socialisme in een oud jasje. Het lijkt namelijk sprekend op het nationaal socialisme.
Een reactie posten