Ondertussen houdt de Tweede Kamer de Algemene Beschouwingen. Het grote debat over nationale privileges, over de doelgroepen in de puntenwolk (vroeger was je nog gewoon een nummer), het debat over welke doelgroep, hoeveel moet krijgen. Mark Rutte (VVD) verweet MP Balkenende dat hij arbeidsrust koopt, terwijl de wereldeconomie wankelt. Rutte’s kritiek op gesubsidieerde banen (Melkert-banen), door ze nep-baantjes te noemen ging Mariët Hamer (PvdA) te ver. De mensen hebben werk en voelen dat ook zo volgens Hamer. Agnes Kant (SP) is van mening, nu het slechter gaat moeten we vooral eerlijker onze welvaart verdelen. Iedere doelgroep in de puntenwolk wil simpelweg meer welvaart, en iedere doelgroep kan een waslijst aan argumenten bedenken waarom juist hij de beste privileges moet krijgen, om op kosten van een ander te mogen leven.
Terwijl wereldwijd een enorme financiële luchtbel aan het klappen is, houdt het Nederlandse Parlement zich bezig met het uitdelen van balonnen aan doelgroepen in de puntenwolk, die ze om één of andere reden heel erg aardig vinden.
Worden er balonnen uitgedeeld? RTL Z over de kapitaalinjectie van $350 miljard in de geldmarkt van vandaag: De centrale banken maken natuurlijk geld uit lucht. Het is een kwestie van een druk op de knop en hopla, je hebt nieuw geld, een getal in de computer. Het moet boekhoudkundig natuurlijk wel kloppen. De verfilming van het economische verhaal van de goudsmit, laat op nog veel huiveringwekkende wijze zien hoe geld tegenwoordig ontstaat.
Volgens National Review is de Krediet Crisis ontstaan door een overheidsmaatregel om discriminatie te bestrijden; banken werden wettelijk verplicht om leningen te verstrekken aan kredietonwaardige mensen. Het inmiddels wel bekende en hilarische filmpje van de Southbank Show illustreert op komische wijze hoe banken slecht omgingen met een slecht product. De Channel 4 documentaire, “Dispatches - How Banks bet your Money”, (alle delen) vertelt de geschiedenis van de kredietcrisis op een serieuzere manier. Dispatches waarschuwde op moment van publicatie voor de gevaren van een ander financiëel product, de Credit Default Swap (CDS), een verzekeringsproduct tegen risico’s van kredietonwaardigheid, een markt met een omvang van 45 triljoen USD. Ook Time waarschuwde in maart van dit jaar, dat problemen in de CDS-markt een nieuwe schadegolf in de kredietcrisis kon veroorzaken. Time noemde toen als voorbeeld, AIG die door de CDS markt al 11 miljard dollar verlies had geleden, de verzekeraar die dezer dagen van de afgrond is gered.
Het kan verkeren. Terwijl de wereld erachter komt dat haar welvaart met “nepgeld” is gefinancieerd, houdt Nederland zich bezig met de vraag welke nepbaantjes, betaald van nepgeld mogen blijven bestaan en hoe de zwakste schouders het meest moeten kunnen profiteren van de door de overheid gereguleerde valsmunterij.
Het verschil tussen WC-papier en een een tien-Euro biljet is het uiterlijke design plus een wet dat een ieder dit biljet als betaalmiddel moet accepteren, met uitzondering van enkele gemeentes. Verder is het papiertje vrijwel niets waard. En als het vertrouwen in dat systeem daalt, dan daalt de waarde van dat biljet, door bijvoorbeeld hogere prijzen. Tegenover die Euro in uw zak staat geen klompje goud, geen ei in de supermarkt en geen baksteen in uw huis; het is dus geen I-Owe-You (of IOU) meer.
Dus àls het vertrouwen in elkaar stort en het systeem klapt, dan zullen mensen weer terugvallen op de psychologie van de ouderwetse ruilhandel, misschien wel opnieuw met goud. Mensen krijgen op dit moment erg veel redenen om hun vertrouwen in het monetaire systeem op te zeggen. Als zo’n psychologische terugval zich voordoet, wordt het zeer belangrijk wat een land produceert. Het gaat ouderwets weer om spullen. Het gaat er uiteindelijk om welk product de consument koopt, het ei in de supermarkt, de bakstenen van het huis of de brandstof voor machines. Nederland mag zich gelukkig prijzen met haar Havenbedrijf, Schiphol en de gasbel in Groningen, die zo graag door de milieubeweging kapot worden gemaakt. Nederland kan daardoor nog wel nuttige diensten blijven produceren.
De reeële economie zal in de nabije toekomst worden opgewaardeerd; en dat betekent het einde aan nepbaantjes en balonnen. Vandaag kunnen we in Nederland nog als dominees preken over onze anti-materialistische beschavingsdogma’s uit de twintigste eeuw. Maar binnenkort is er simpelweg geen ruimte meer om de wereld vanuit de luie stoel te bekritiseren. Voor de einduitkomst maakt het eigenlijk niet meer uit wiens schuld het is, de wal keert simpelweg het schip.
1 reacties:
Financiele crisis, oorzaak, oplossing en lessen voor de toekomst.
Het bankbedrijf is in opzet eenvoudig, mensen die iets over hebben brengen hun besparingen naar de bank en mensen die geld te kort komen voor hun plannen lenen geld van de bank en de marge tussen de spaar en de leen rente is de vergoeding voor de moeite van de bank.
De grondstof is geld. Waar komt dat vandaan? Centralebanken hebben van de regering toestemming en opdracht geld te scheppen en dit uit te lenen tegen een percentage aan de banken in het land.
Als banken niet genoeg spaargeld kunnen aantrekken voor de krediet behoefte aan hun leners springt de Centrale bank in. Het bedrijfsrisico is het terugbetalen.
Maar de Centrale banken hebben die dan geen verantwoordelijkheid?
Blijkbaar is daar gigantisch misgegaan onder Alan Greenspan de veel bewierrookte Goeroe van de US Centrale bank. De CentraleBank van de US heeft structureel 100-den miljarden dollars teveel beschikbaar gesteld, jaar op jaar, en daar een veel telaag rentepercentage voor gevraagd.
Door de enorme exporten van lagelonen landen, Japan, Korea, Taiwan en tenslotte China opgeteld bij de gigantische olie exporten uit de Gulf landen naar de US kwamen deze exporterende landen met 100-den biljoenen dollars vermogens te zitten die ze onmogelijk allemaal konden reinvesteren in eigen land dus kochten ze op gigantische schaal US treasury bonds. Greenspan kreeg zijn dollars terug op een presenteerblaadje en hij ploegde het terug naar de US banken. Politiek ligt dat heel goed, goedkoop geld dat maar niet opraakt is geweldig voor de economische groei. Kwartaal op kwartaal konden we lezen hoe goed de US economy het deed, elke keer waren er weer 100-duizenden huizen in aanbouw genomen. Zo was er tollen-dolle hond ontstaan die steeds doller in het rond tolde waarbij de economie jaagde op het geld in de staart waar Greenspan zat met de geldbuidel.
Door de goedkope importen uit China etc. leek immers de prijsinflatie mee tevallen.
Gezond monetair beleid is dat de expansie van geldmiddelen gelijke tred houd met de groei van de economie, dat pad was op een heilloze manier verlaten.
De EU keek daar jaloers naar maar gelukkig was de ECB iets verstandiger en liet de geldhoeveelheid meer afhangen van de economische groei maar als bonus en om de politiek uit de haren te houden groeide de geldhoeveelheid in Euroland ook jaarlijks met 3 x de economische groei. Dit veroorzaakt een gestaag koopkracht verlies wat we verweten aan de invoering van de Euro.
Ook hier echter leek de prijsinflatie mee tevallen door massale goedkope importen uit Azie.
Ondertussen in de US waren de bankdirecteuren en hun agenten en bestuurders zo verslaafd aan het goedkope geld dat ze alle mogelijke en onmogelijke middelen aanwenden om de hun aangeboden gelden terug te ploegen in de samenleving. Elke boozer, loser, brugslaper of landloper kon 100-duizenden dollars opnemen voor een eigen huis, een plek onder de zon. Washington stimuleerde dat ook door een wet aantenemen tegen discrimatie van de onderkant van de samenleving ivm huisfinanciering.
De rest is geschiedenis, de tollen-dolle hond is ontspoord de gebundelde subprime hypotheken verkocht aan alle investeerders, pensioenfondsen en beleggingsinstellingen blijken niets waard. Banken, pensioenfondsen moeten mega-miljarden afschrijven en sommige grote instellingen vallen om.
Weg werkgelegenheid, weg spaargeld, weg pensioen, weg harde dollar/euro.
Want de centralebanken vluchten rapido naar voren en herhalen hun fout door extra 100-den miljarden in de banken te stoppen zodat ze kunnen overleven. Het financiele wereldomspannende systeem wordt gered door de fout waarmee het misging nog eens dubbel over tedoen.
Weer 100-den miljarden in de banken gepompt zonder economische groei die dit rechtvaardigt zal een enorme zwengel geven aan de inflatie zodat elke consument/belastingbetaler uiteindelijk door koopkracht verlies het gelag betaalt voor slecht monetair beleid van de Centralebanken.
Wie zal toezicht houden op de Cenrale banken?
Een reactie posten