Een teleconferentie houdt je niet uit bezuinigingsoogpunt; zeker niet als je desondanks toestaat dat het Europarlement eens in de zoveel tijd van Brussel naar Straatsburg moet verhuizen. Teleconfereren doe je, omdat wegens recente ontwikkelingen, de vergadering urgent is geworden.
Dat doet denken aan het weekend waarin Minister Bos het Nederlandse deel van Fortis nationaliseerde. Deze keer was de redding van Griekenland aan de beurt.
Maar waarom?
Bij Thor von der Dunk komt de oorlogshamer terug in zijn mythologische scrotum. 90% bladvulling en de clou in één zin: onze economieën zijn met elkaar verweven. Dat verraad dat de schrijver van niks weet.
Ongeacht alle verwijten, waarom is die redding van Griekenland nu zo moeilijk uit te leggen, als het klip en klaar is, dat het niet redden van Griekenland onze ondergang betekent? Dat is simpel, omdat de ondergang van Griekenland helemaal niet onze ondergang betekent. Griekenland is een mini-probleem.
Er zullen heus wel wat economische relaties zijn tussen Griekenland en de rest van de EU. Maar het lijkt er meer op dat schade aan die relaties een druppel op een gloeiende plaat is, in plaats van hel en verdoemenis. Hel en verdoemenis halen namelijk wel de krant, en worden regelmatig herhaald.De Griekse regering heeft gelogen. Ze hebben beloofd dat ze niet meer zullen liegen en we gaan ze nu helpen. Juist. Vorige week heeft Griekenland zichzelf verkocht als opkomende economie. Ze plaatste zichzelf in het rijtje met de BRIC-landen, alleen maar om tegen een gunstiger rente geld te kunnen lenen. De EU wilde niet helpen, Griekenland had geen zin in de IMF maatregelen, dus dan maar emerging market. Dat zou je niet verwachten van een land dat behoorlijk last heeft met vergrijzing. Laten we het gewoon maar een leugen noemen.
Het is nog gekker. Het Nederlandse parlement stemde unaniem dat er geen cent naar Griekenland mocht. Later werd dat een lening van iets meer dan een miljard, waarvoor inderdaad een risico bestaat dat die nooit terugbetaald wordt. Maar zo’n risico heb je altijd, aldus Jan Kees de Jager, demissionair Minister van Financiën. Wegens demissionaire status, laat de Minister grote beslissingen over aan de Tweede Kamer. Ofwel, een meerderheid van de Tweede Kamer heeft ingestemd met de “geen cent naar Griekenland”, die momenteel op de post zit.
En toch weten we nog steeds niet waarom we Griekenland redden. Als hel en verdoemenis niet klip en klaar is, bij Grieks vertrek uit de Euro, dan zijn er blijkbaar andere reden om toch geld te sturen in vorm van een lening.
Er zijn eigenlijk maar twee dingen groot in de zaak Griekenland, ijdelheid en precedent.
De Euro én de Europese Unie lopen imago schade op als het op welke manier dan ook misgaat met Griekenland. Dat is vervelend voor de Eurocraten, nu Euroscepsis steeds populairder wordt. De val van Griekenland geeft veel burgers een reden om niet meer in het Europa-project te geloven. Ten tweede zullen “zij” uitgelachen worden door de echte grootmachten van deze aarde, de Russen en de Amerikanen, die dan nog verder kunnen plassen.
En er is natuurlijk de precedentwerking. Griekenland is namelijk niet het echte probleem. De echte problemen zijn Spanje en Italië. Wat we voor Griekenland doen, moeten we ook bereid zijn om voor Spanje en Italië te doen. Dat zijn grote economieën die in hun val wel degelijk de koers van de Euro kunnen meeslepen.
Rastapopoulos ontvangt 30 miljard, waarbij Nederland iets meer dan een miljard op de post doet. En dit is alleen nog maar een begin, want Griekenland is voorlopig nog niet klaar. Daarmee is het precedent gezet, en dat geeft een angstaanjagend voorgevoel over het moment dat we “geen cent” naar Italië gaan sturen, of Spanje, Portugal, Estland, België of Ierland.
De Amerikanen schrijven al dat de regering van Europa niet op Griekenland of PIIGS landen moeten richten. De hele financiële structuur in de EU staat op kraken.
Daar hebben ze een punt. De illusie bestaat dat het nog redelijk goed gaat met Nederland. Dat is vooral wegens overheidsingrijpen. Het gaat toch beter, of minder slecht met de economie? De overheid is blij met een draaikolk terwijl zij zelf in de soep roert. De realiteit is echter dat dit land geen dubbel-dip aankan. En daarmee bestaat de kans dat we vooral onszelf raken als we geld smijten naar probleemlanden. Dat geld kunnen we zelf goed gebruiken.
3 reacties:
Griekenland is een exces, echter ik vrees dat buiten de bovengenoemde landen als een Italië en Spanje ook de "gezonde" economieën nog wel eens een knauw kunnen krijgen. Want waar zijn alle schulden heen gegaan die al die banken hebben veroorzaakt? Zijn deze verdwenen? Heeft iemand met te veel geld deze schulden maar voor de gein opgekocht? Bij mijn weten zijn de schulden genationaliseerd en kan de belastingbetaler alles weer gaan opkuchen. Geld welke de belastingbetaler niet heeft, tenzij deze op zichzelf gaat interen. Vraag is: hoeveel vet zit er op het bot als de dubbele dip al die investeringen in effecten heeft weggevreten? Misschien een idee om voor een volgend topic?
Landen worden één voor één doelbewust financieel kapot gemaakt. Wereldregering met één financieel systeem kwestie van korte tijd.."Zeer nabij dus."
Bron: Xandernieuws.nl dd.2010.04.10
"Want waar zijn alle schulden heen gegaan die al die banken hebben veroorzaakt?"
In een hoop gevallen zijn die schulden afgeschreven, door faillissementen van gezinnen en bedrijven. Ofwel, dat is destructie van geld - deflatie dus. In een aantal gevallen heeft dit ook een ander effect veroorzaakt, namelijk dat banken die steun krijgen van overheden, dit steungeld niet aan consumenten/bedrijven uitlenen, maar gebruiken om de eigen positie te verstevigen.
"Vraag is: hoeveel vet zit er op het bot als de dubbele dip al die investeringen in effecten heeft weggevreten?"
Dat vet is er niet, niet in de bedrijven en niet bij de overheid. Niet in Nederland in ieder geval. Het is niet voor niks dat partijen nu graag willen bezuinigen of belasting verhogen. Dat is niet omdat we ons aan de regels willen houden, maar omdat we anders omvallen.
De winst, of beperkt verlies van bedrijven was afgelopen jaar gebaseerd op kostenbesparing. Snijden in het personeelsbestand dus. Dat veroorzaakte werkloosheid, waardoor de Staat weer minder inkomsten heeft uit belastingen op beloning. We zitten wat dat betreft in het begin van een negatief spiraal.
Er zit geen vlees meer op de botten bij een dubbel-dip. Dat veroorzaakt nog meer werkloosheid, en daarmee meer overheidsuitgaven en minder overheidsinkomsten. Hogere belastingen vernietigen economische groei. Wil je zo'n negatief spiraal vermijden moet de overheid gaan lenen. Maar we hebben al zoveel geleend, dus onze kredietwaardigheid zal achteruit hollen. Kortom, there is no way out.
Een reactie posten